Beblia

	ខ្មែរព្រះគម្ពីរ 1954 សុភាសិត ១៧


រក្សាទុកកំណត់ចំណាំ

១ [1]

បរិភោគបាយកកតែមានសេចក្ដីសុខ ប្រសើរជាងជប់លៀងនៅផ្ទះមួយដែលមានតែការឈ្លោះគ្នា។

២ [2]

អ្នកបំរើឆ្លាតរមែងត្រួតត្រាលើកូនដ៏ថោកទាបរបស់ចៅហ្វាយ ព្រមទាំងទទួលចំណែកមត៌កក្នុងគ្រួសារនោះផង។

៣ [3]

គេអាចស្គាល់តម្លៃមាស និងប្រាក់ដោយសារដុតក្នុងភ្លើង រីឯចិត្តមនុស្សវិញមានតែ ព្រះអម្ចាស់ ទេ ដែលអាចលត់ដំដើម្បីស្គាល់តម្លៃ។

៤ [4]

មនុស្សមានបំណងអាក្រក់ រមែងយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ពាក្យអាក្រក់ ហើយមនុស្សកុហករមែងផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ពាក្យមួលបង្កាច់។

៥ [5]

អ្នកមើលងាយជនក្រីក្រ ដូចជាប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដែលបង្កើតគេ រីឯអ្នកសើចចំអកដាក់ជនរងគ្រោះនឹងត្រូវមានទោស។

៦ [6]

ចៅរមែងធ្វើអោយជីតាមានកិត្តិយស រីឯកូនបានខ្ពស់មុខព្រោះតែឪពុក។

៧ [7]

ពាក្យថ្លៃថ្នូរមិនសមជាសំដីរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើទេ ហើយពាក្យកុហកក៏មិនសមចេញពីមាត់របស់អ្នកដឹកនាំដែរ។

៨ [8]

អ្នកសូកនឹកស្មានថា សំណូកប្រៀបបាននឹងត្បូងទិព្វដែលនាំអោយមានជោគជ័យក្នុងគ្រប់កិច្ចការដែលគេធ្វើ។

៩ [9]

អ្នកចង់បានមិត្តភាពតែងតែបំភ្លេចកំហុស រីឯអ្នកដែលរំឭកកំហុស រមែងធ្វើអោយមិត្តភាពរលាយ។

១០ [10]

ស្ដីប្រដៅមនុស្សចេះដឹងតែមួយម៉ាត់ មានប្រសិទ្ធភាពជាងវាយមនុស្សល្ងីល្ងើមួយរយដំបង។

១១ [11]

មនុស្សទុច្ចរិតគិតតែបះបោរ ប៉ុន្តែ គេនឹងចាត់ពេជ្ឈឃាតកំណាចអោយទៅបង្ក្រាបអ្នកនោះ។

១២ [12]

ជួបមេខ្លាឃ្មុំព្រាត់កូន ប្រសើរជាងជួបមនុស្សល្ងីល្ងើដែលល្ងង់ហួស។

១៣ [13]

អ្នកណាធ្វើអំពើអាក្រក់តបស្នងនឹងអំពើល្អ ភាពអន្តរាយនៅមិនឆ្ងាយពីផ្ទះរបស់អ្នកនោះទេ។

១៤ [14]

បង្កជំលោះប្រៀបបាននឹងទំលាយទំនប់ទឹកចូរដកខ្លួនថយមុននឹងជំលោះផ្ទុះឡើង។

១៥ [15]

អ្នកដែលចាត់ទុកមនុស្សជាប់ទោសថាគ្មានទោស និងអ្នកដែលចាត់ទុកមនុស្សគ្មានកំហុសថាមានកំហុសមិន គាប់ព្រះហឫទ័យ ព្រះអម្ចាស់ ទេ។

១៦ [16]

ប្រាក់នៅក្នុងដៃមនុស្សខ្លៅ គ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ ព្រោះទិញប្រាជ្ញាមិនបាន ដ្បិតអ្នកនោះមិនចេះគិត ពិចារណាអ្វីសោះ។

១៧ [17]

កល្យាណមិត្តតែងតែស្រឡាញ់គ្នាគ្រប់ពេលវេលា រីឯបងប្អូនវិញតែងតែចាំជួយគ្នាក្នុងពេលមានទុក្ខធុរៈ។

១៨ [18]

អ្នកណាធានាសងបំណុលជួសអ្នកដទៃ អ្នកនោះមិនចេះគិតពិចារណាទេ។

១៩ [19]

អ្នកដែលចូលចិត្តសន្សំរឿងរមែងចូលចិត្តអំពើបាប អ្នកណានិយាយអួតបំប៉ោងអ្នកនោះស្វែងរកមហន្តរាយ។

២០ [20]

មនុស្សមានកលល្បិចមិនស្គាល់សុភមង្គលទេ ហើយមនុស្សសំដីអាក្រក់រមែងជួបគ្រោះកាច។

២១ [21]

អ្នកណាបង្កើតកូនល្ងីល្ងើអ្នកនោះស្គាល់តែទុក្ខព្រួយ រីឯឪពុករបស់មនុស្សលេលាមិនដែលស្គាល់អំណរសប្បាយទេ។

២២ [22]

ចិត្តសប្បាយរមែងនាំអោយជាសះស្បើយ រីឯចិត្តព្រួយរមែងធ្វើអោយរីងរៃ។

២៣ [23]

មនុស្សអាក្រក់លួចទទួលសំណូក ដើម្បីបង្ខូចយុត្តិធម៌។

២៤ [24]

ប្រាជ្ញារមែងនៅក្បែរមនុស្សឈ្លាសវៃ រីឯមនុស្សល្ងីល្ងើវិញគិតតែពីសម្លឹងមើលអ្វីដែលខ្លួនឈោងមិនដល់។

២៥ [25]

កូនភ្លីភ្លើធ្វើអោយឪពុកព្រួយ និងធ្វើអោយម្ដាយសោកស្ដាយ។

២៦ [26]

ដាក់ទោសមនុស្សសុចរិតជាការមិនល្អទេ ហើយវាយមនុស្សថ្លៃថ្នូរ ព្រោះតែគេមានចិត្តទៀងត្រង់ក៏មិនល្អដែរ។

២៧ [27]

អ្នកណាទប់ពាក្យសំដីរបស់ខ្លួន អ្នកនោះជាមនុស្សចេះដឹង រីឯអ្នកតាំងចិត្តស្ងប់ស្ងៀមជាមនុស្សឈ្លាសវៃ។

២៨ [28]

បើមនុស្សល្ងីល្ងើនៅស្ងៀម គេចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សមានប្រាជ្ញា បើគាត់បិទមាត់មិននិយាយអ្វី គេចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សឈ្លាសវៃ។

Khmer Bible 1954
Public Domain: 1954