Beblia

	2014 کتاب مقدس فارسی يوئيل ۱


ذخیره یادداشت ها

۱ [1]

کلام خداوند که بر یوئیل فرزند فِتوئیل نازل شد:

۲ [2]

ای مشایخ این را بشنوید؛ ای همۀ ساکنان این سرزمین، گوش بسپارید! آیا در روزگار شما یا در روزگار پدرانتان، هرگز چنین چیزی رخ داده است؟

۳ [3]

آن را به فرزندانتان بازگویید، و فرزندانتان به فرزندان خویش و فرزندان ایشان نیز به نسل بعدی.

۴ [4]

آنچه ملخهای جَوَنده باقی گذاشتند، ملخهای دونده خوردند؛ آنچه ملخهای دونده باقی گذاشتند، ملخهای جهنده خوردند؛ و آنچه ملخهای جهنده باقی گذاشتند، ملخهای فرو بلعنده خوردند.

۵ [5]

ای مستان، بیدار شوید و بگریید، و ای همۀ میگساران، شیون کنید! به جهت شراب شیرین شیون کنید، زیرا از دهانتان بریده شده است.

۶ [6]

چراکه قومی به سرزمین من حمله‌ور گشته‌اند، قومی نیرومند و بی‌شمار؛ دندانها‌یشان دندانهای شیر است، دندانهای نیش ایشان، دندانهای نیش ماده شیر!

۷ [7]

تاکهای مرا ویران کرده، و درختان انجیر مرا از بین برده‌اند؛ پوست درختان را به‌تمامی کنده و بر زمین افکنده‌اند، و شاخه‌های درختان سفید گشته است.

۸ [8]

همچون دوشیزه‌ای پلاس در بر ماتم کن، همچون دوشیزه‌ای که برای شوهر ایام جوانی خود ماتم می‌کند.

۹ [9]

هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خداوند قطع شده است، و کاهنان، که خادمان خداوند هستند، به سوگ نشسته‌اند.

۱۰ [10]

مزرعه‌ها نابود شده، و زمین سوگوار است، زیرا گندم از بین رفته، شرابِ تازه خشک شده، و روغن ضایع گشته است.

۱۱ [11]

ای کشاورزان، سرافکنده شوید، و ای تاکبانان، شیون سر دهید، به جهت گندم و جو، زیرا که محصول زمین بر باد رفته است.

۱۲ [12]

تاک خشک شده، درخت انجیر پژمرده گشته، انار و خرما و سیب و همۀ درختان دیگر صحرا خشکیده‌اند؛ براستی که شادمانی از میان آدمیان رخت بسته است.

۱۳ [13]

ای کاهنان، پلاس در بر کنید و نوحه سر دهید؛ ای خادمانِ مذبح، شیون کنید؛ ای خادمانِ خدای من، بیایید و شب را در پلاس به سر برید، زیرا هدیۀ آردی و هدیۀ ریختنی از خانۀ خدای شما بازداشته شده است.

۱۴ [14]

زمانی را به روزه اختصاص دهید؛ به گردهم‌آییِ مخصوص فرا خوانید. مشایخ و همۀ ساکنان این سرزمین را به خانۀ یهوه خدای خود گرد آورید، و فریاد خود را به درگاه خداوند بلند کنید.

۱۵ [15]

وای از آن روز! زیرا که روز خداوند نزدیک است، و همچون هلاکتْ از جانب قادر مطلق می‌آید.

۱۶ [16]

آیا خوراک از برابر دیدگان ما منقطع نشده، و شادی و سرور از خانۀ خدای ما رخت برنبسته است؟

۱۷ [17]

بذرها زیر کلوخها پوسیده، و مخزنها ویران و انبارها منهدم گشته، زیرا گندم تلف گردیده است.

۱۸ [18]

دامها چه می‌نالند! رمه‌های گاوان پریشانحالند، چراکه مرتعی ندارند؛ حتی گله‌‌های گوسفندان نیز متحمل مجازات می‌شوند.

۱۹ [19]

نزد تو، ای خداوند، فریاد برمی‌آورم. زیرا که آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده، و شعله‌ها درختان صحرا را یکسره سوزانده است.

۲۰ [20]

حتی وحوشِ صحرا نیز برای تو لَه لَه می‌زنند، زیرا جویهای آب خشکیده، و آتشْ مرتعهای صحرا را در کام کشیده است.