Beblia

	2014 کتاب مقدس فارسی ميکاه ۱


ذخیره یادداشت ها

۱ [1]

کلام خداوند که در ایام یوتام و آحاز و حِزِقیا، پادشاهان یهودا، بر میکاهِ مورِشِتی نازل شد و آن را دربارۀ سامِرِه و اورشلیم دید:

۲ [2]

ای همۀ قومها، بشنوید، و ای زمین و هرآنچه در آن است، گوش فرا دهید؛ خداوندگارْ یهوه بر شما شاهد باشد، آری، خداوندگار از معبد مقدسش بر شما شهادت دهد.

۳ [3]

زیرا هان خداوند از مکان خویش بیرون می‌آید؛ او نزول کرده، بر بلندیهای زمین می‌خرامد.

۴ [4]

کوهها زیر او گداخته می‌شود، و درّه‌ها شکافته می‌گردد، همچون موم در برابر آتش، و مانند آبی که در سراشیبی ریخته شود.

۵ [5]

این‌همه به سبب عِصیان یعقوب و گناهان خاندان اسرائیل است. عِصیان یعقوب چیست؟ آیا سامِرِه نیست؟ و مکانهای بلند یهودا کدام است؟ آیا اورشلیم نیست؟

۶ [6]

پس سامِرِه را به ویرانه‌ای در صحرا بدل خواهم کرد، و به مکانی برای غرس تاکستانها؛ سنگهایش را به وادی خواهم ریخت، و بنیانش را منکشف خواهم کرد.

۷ [7]

همۀ تمثالهای تراشیده‌اش خرد خواهد شد، همۀ مزدهایش در آتش خواهد سوخت، و همۀ بتهایش را نابود خواهم کرد. زیرا آنها را از مزد فاحشگی اندوخته است، پس به مزد فاحشگی نیز برگردانیده خواهند شد.

۸ [8]

از این رو ماتم و شیون خواهم کرد، و پایْ‌برهنه و عریان راه خواهم رفت. مانند شغالها ماتم خواهم کرد، و همچون شتر‌مرغان نوحه‌گری خواهم نمود.

۹ [9]

زیرا جراحات سامِرِه علاج‌ناپذیر است و تا به یهودا رسیده؛ حتی به دروازۀ قوم من، یعنی به اورشلیم نزدیک شده است.

۱۰ [10]

این را در جَت اعلام مکنید، و به هیچ وجه گریه منمایید. در بِیت‌عَفرَه، در خاک بغلطید.

۱۱ [11]

ای که در شافیر ساکنی، عریان و شرمگین، بگذر. ساکنان صَئانان بیرون نمی‌آیند؛ بِیت‌ایصِل ماتم می‌کند، و حمایتش را از شما برمی‌گیرد.

۱۲ [12]

ساکنانِ ماروت از فرط انتظار برای آسایش بیمار گشته‌اند، زیرا بلا از جانب خداوند بر دروازۀ اورشلیم نازل شده است.

۱۳ [13]

ای که در لاکیش ساکنی، اسبان تیزرو را به ارابه‌ها بربند! لاکیش آغاز گناه برای دختر صَهیون بود، زیرا عِصیان اسرائیل در تو یافت شد.

۱۴ [14]

پس هدایای خداحافظی به مورِشِت‌جَت پیشکش خواهی کرد؛ خانه‌های اَکزیب امیدی کاذب برای پادشاهان اسرائیل خواهد بود.

۱۵ [15]

ای ساکنِ مَریشَه، من دیگر بار کسی را به تصرف تو خواهم فرستاد، و جلال اسرائیل به عَدُلّام خواهد آمد.

۱۶ [16]

موی سرت را بچین و خویشتن را به سبب فرزندان نازنینت بی‌مو ساز! سر خود را به گَریِ سَرِ کرکس گردان، زیرا ایشان از نزد تو به تبعید خواهند رفت.