Beblia

	โอบาดีห์ ๑


บันทึกหมายเหตุ

๑ [1]

นี่คือนิมิตของโอบาดียาห์ พวกเราได้ยินรายงานจากพระยาห์เวห์ว่า พระองค์ได้ส่งผู้ส่งข่าวคนหนึ่งออกไปท่ามกลางชนชาติต่างๆให้ไปบอกว่า “ลุกขึ้นไปทำสงครามกับเอโดมกันเถอะ” พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตของผมพูดอย่างนี้กับเอโดม

๒ [2]

พระยาห์เวห์พูดว่า “เอโดม เราได้ทำให้เจ้าเป็นชนชาติที่กระจอกท่ามกลางชนชาติต่างๆ และเจ้าก็ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามมาก

๓ [3]

เจ้าหลงตัวเองคิดว่าแน่เหลือเกิน เจ้าได้อาศัยอยู่ตามถ้ำบนผาสูง และบ้านของเจ้าอยู่บนภูเขาสูง เจ้าคิดในใจว่า ‘เราตั้งอยู่สูงขนาดนี้ไม่มีใครดึงให้เราลงไปถึงพื้นดินได้หรอก’”

๔ [4]

พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนี้ “ถึงแม้เจ้าจะทำรังสูงเหมือนนกอินทรี ถึงจะทำรังอยู่ท่ามกลางดวงดาวต่างๆ เราก็จะดึงเจ้าลงมาจากที่นั่น”

๕ [5]

ถ้าพวกขโมยขึ้นบ้านเจ้าหรือพวกโจรมาบุกในตอนกลางคืน พวกมันก็จะขโมยไปแค่ที่มันอยากได้ ไม่ใช่หรือ หรือเมื่อคนงานมาเก็บองุ่นในไร่ของเจ้า พวกเขาก็ยังเหลือองุ่นทิ้งไว้บ้าง ไม่ใช่หรือ แต่เอโดม ศัตรูของเจ้า จะทำลายเจ้าลงอย่างราบคาบ

๖ [6]

ศัตรูจะค้นหาทุกซอกทุกมุม และเอาทรัพย์สมบัติที่เอซาวซ่อนไว้ไปจนหมดเกลี้ยง

๗ [7]

และพันธมิตรทั้งหมดของเจ้าก็จะขับไล่เจ้าออกไปอยู่ที่ชายแดน คนที่ทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับเจ้าก็จะทำให้เจ้าตายใจ แล้วยึดครองเจ้า สหายที่เจ้ากินด้วยก็จะให้คนต่างชาติมาตั้งถิ่นฐานในบ้านเมืองของเจ้าแทนเจ้า ความเฉลียวฉลาดก็จะหมดไปจากแผ่นดินเอโดม

๘ [8]

พระยาห์เวห์พูดว่า “ในวันนั้นเราจะทำลายคนเฉลียวฉลาดให้หมดไปจากเอโดม และเราจะทำลายคนที่มีความเข้าใจจากภูเขาของเอซาว

๙ [9]

เมืองเทมาน แม้แต่นักรบผู้เก่งกล้าของเจ้าก็ยังจะกลัวจนหัวหด แต่ละคนจะถูกฆ่าจนหมดไปจากภูเขาเอซาว

๑๐ [10]

เพราะความโหดร้ายที่เจ้าทำต่อยาโคบน้องของเจ้า เจ้าจะต้องอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซ่อนไว้ที่ไหน และเจ้าจะถูกทำลายไปตลอดกาล

๑๑ [11]

เจ้ายืนอยู่เฉยๆในวันที่คนต่างชาติเข้ามายึดทรัพย์สินและคนของยาโคบไป ในวันที่คนต่างชาติบุกเข้ามาทางประตูเมืองและจับสลากแบ่งเมืองเยรูซาเล็มกัน และเอโดม เจ้าก็ทำตัวเหมือนคนหนึ่งในพวกเขา

๑๒ [12]

ตอนนั้นเจ้าไม่น่าจะไปสมน้ำหน้าในความล่มจมของน้องชายเจ้า ในวันที่เขาได้รับความหายนะนั้น และเจ้าก็ไม่น่าจะเฉลิมฉลองในความสูญเสียของคนยูดาห์ในวันที่เขาถูกทำลาย และเจ้าก็ไม่น่าจะคุยเย้ยทับถมพวกเขาในวันที่พวกเขาเดือดร้อนนั้น

๑๓ [13]

เจ้าไม่น่าจะบุกเข้าไปในประตูเมืองของคนของเราในวันที่พวกเขาทนทุกข์ทรมานนั้น เจ้าไม่น่าจะไปสมน้ำหน้าในสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับพวกเขาในวันที่พวกเขาทนทุกข์ทรมานนั้น เจ้าไม่น่าจะยึดเอาทรัพย์สมบัติของพวกเขาไปในวันที่เขาทนทุกข์ทรมานนั้น

๑๔ [14]

เจ้าไม่น่าจะไปยืนดักที่ทางแยกเพื่อดักจับคนยูดาห์ที่กำลังจะหนีไป เจ้าไม่น่าจะมอบคนที่รอดชีวิตนั้นไปให้กับศัตรูในวันที่เขาเดือดร้อนนั้น

๑๕ [15]

เพราะวันของพระยาห์เวห์ที่พระองค์จะมาตัดสินทุกๆชนชาติใกล้จะมาถึงแล้ว เอโดม เจ้าทำอะไรไว้กับคนอื่น เจ้าก็จะได้รับอย่างนั้นเหมือนกัน กรรมที่เจ้าได้ก่อไว้ มันจะสนองกลับมาลงบนหัวเจ้าเอง

๑๖ [16]

ส่วนเจ้า คนยูดาห์ เจ้าได้ดื่มจากจอกแห่งการลงโทษบนภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา ทุกชนชาติก็จะต้องดื่มจากจอกแห่งการลงโทษนั้นเหมือนกัน พวกเขาจะดื่มกันอย่างตะกละตะกลาม และจะหายไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อน

๑๗ [17]

แต่บนภูเขาศิโยน ก็จะมีคนที่หลบหนีมาอยู่ มันจะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ และคนของยาโคบจะกลับมาครอบครองแผ่นดินที่เป็นกรรมสิทธิ์ของเขาอีกครั้งหนึ่ง

๑๘ [18]

ครอบครัวของยาโคบก็จะเป็นเหมือนไฟ ครอบครัวของโยเซฟ ก็จะเป็นเหมือนเปลวไฟ แต่ครอบครัวของเอซาวก็จะเป็นเหมือนแกลบ ครอบครัวของยาโคบก็จะเผาพวกมันจนสิ้นซาก และจะไม่เหลือผู้รอดชีวิตเลยในครอบครัวของเอซาว เพราะพระยาห์เวห์ได้สั่งให้มันเป็นอย่างนั้น

๑๙ [19]

ชาวยูดาห์ที่อยู่ที่เนเกบ ก็จะได้ครอบครองภูเขาของเอซาว และคนเชเฟลาห์ ก็จะได้ครอบครองดินแดนของฟีลิสเตีย คนอิสราเอลก็จะได้ครอบครองแคว้นเอฟราอิมและแคว้นสะมาเรีย เผ่าเบนยามินก็จะได้ครอบครองแคว้นกิเลอาด

๒๐ [20]

กองทัพของพวกเชลยชาวอิสราเอลก็จะได้ครอบครองแผ่นดินคานาอันไปจนถึงศาเรฟัท และพวกเชลยศึกชาวเยรูซาเล็ม ที่อยู่ที่เสฟาราดก็จะได้ครอบครองเมืองต่างๆของเนเกบ

๒๑ [21]

พวกวีรบุรุษกู้ชาติก็จะขึ้นไปบนภูเขาศิโยนเพื่อปกครองภูเขาของเอซาว แล้วพระยาห์เวห์ก็จะครอบครองเป็นกษัตริย์”