Beblia

Աստվածաշունչը մեկ տարում Հոկտեմբեր 9

1. «Եթէ մարդ մը իր կինը արձակէ Եւ կինը անոր քովէն երթայ եւ ուրիշ այր մը առնէ, Անգամ մըն ալ այն կնոջ կը դառնա՞յ։ Այն երկիրը բոլորովին չի՞ պղծուիր։ Բայց դո՛ւն, թէեւ շատ հոմանիներու հետ շնութիւն ըրիր, Նորէն ինծի դարձիր, կ’ըսէ Տէրը։

2. Աչքերդ բլուրներուն վերցո՛ւր ու նայէ՛, Ո՞ւր պոռնկութիւն չըրիր։ Դուն անոնց համար ճամբաներուն վրայ նստար՝ Անապատի Արաբացիին պէս Եւ քու պոռնկութիւններովդ ու չարութիւններովդ երկիրը պղծեցիր։

3. Ուստի անձրեւները խափանուեցան Ու վերջին անձրեւը չեկաւ։ Քու ճակատդ պոռնիկի ճակատի պէս եղաւ, Ամօթը մէկդի ձգեցիր։

4. Միթէ ասկէ ետքը ինծի պիտի չաղաղակե՞ս՝ ըսելով. ‘Ո՛վ Հայր իմ, դուն ես իմ մանկութեանս առաջնորդը’։

5. Միթէ յաւիտեան պիտի բարկանա՞յ, Կամ իր սրտմտութիւնը միշտ պիտի պահէ՞։ Ահա դուն այսպէս խօսեցար Եւ քու կրցածիդ չափ չարութիւն գործեցիր»։

6. Յովսիա թագաւորին օրերը Տէրը ինծի ըսաւ. «Ապստամբ Իսրայէլի ըրածը տեսա՞ր. Անիկա ամէն բարձր լերան վրայ Ու ամէն կանանչ ծառի տակ գնաց Եւ հոն շնութիւն ըրաւ։

7. Անիկա այս բոլոր բաները ընելէն ետքը Ըսի. ‘Ինծի դարձիր’, բայց անիկա չդարձաւ Եւ անոր ուխտադրուժ քոյրը՝ Յուդան՝ ասիկա տեսաւ։

8. Երբ ապստամբ Իսրայէլի շնութիւն ընելուն պատճառով Զանիկա արձակեցի եւ արձակման թուղթը անոր տուի, Տեսայ թէ անոր ուխտադրուժ քոյրը Յուդան չվախցաւ, Հապա գնաց ինք ալ շնութիւն ըրաւ։

9. Անիկա իր շնութեան լրբութիւնովը երկիրը պղծեց, Քանզի քարի ու փայտի հետ շնութիւն ըրաւ։

10. Բայց եւ այնպէս անոր ուխտադրուժ քոյրը Յուդան ալ Բոլոր սրտովը ինծի չդարձաւ, Հապա ստութեամբ դարձաւ », կ՛ըսէ Տէրը։

11. Եւ Տէրը ինծի ըսաւ. «Ապստամբ Իսրայէլը ուխտադրուժ Յուդայէն աւելի զինք արդարացուց։

12. Գնա՛, այս խօսքերը դէպի հիւսիս կանչելով ըսէ՛. ‘Դարձի՛ր, ո՛վ ապստամբ Իսրայէլ’, կ’ըսէ Տէրը, ‘Իմ բարկութիւնս ձեր վրայ չեմ թափեր. Քանզի ես ողորմած եմ’, կ’ըսէ Տէրը, ‘Յաւիտեան ոխ չեմ պահեր.

13. Միայն թէ քու ունայնութիւնդ ճանչցիր, Որ քու Տէր Աստուծոյդ դէմ ապստամբեցար։ Եւ ամէն կանանչ ծառի տակ Քու ճամբաներդ օտարներուն տարածեցիր Ու իմ խօսքիս հնազանդութիւն չըրիր’, կ’ըսէ Տէրը։

14. ‘Դարձէ՛ք, ո՛վ ապստամբ որդիներ’, կ’ըսէ Տէրը։ Քանզի թէեւ ձեզ մերժեցի, Բայց՝ ՝ ձեզ պիտի առնեմ, ամէն մէկ քաղաքէ մէկ հոգի, Ամէն մէկ ազգատոհմէ երկու հոգի Ու ձեզ Սիօն պիտի բերեմ։

15. Ձեզի իմ սրտիս յարմար հովիւներ պիտի տամ, Որոնք ձեզ գիտութեամբ եւ հանճարով պիտի հովուեն’։

16. ‘Երբ դուք այն օրերը երկրի վրայ շատնաք ու աճիք’, կ’ըսէ Տէրը, Անգամ մըն ալ ‘Տէրոջը ուխտին տապանակը’ պիտի չըսեն։ Անիկա մէկո՛ւն միտքը պիտի չգայ Ու զանիկա պիտի չյիշեն, Անոր այցելութիւն պիտի չընեն. Այս բաները անգամ մըն ալ պիտի չըլլան։

17. Այն ատեն Երուսաղէմը ‘Տէրոջը աթոռը’ պիտի անուանեն Եւ բոլոր ազգերը հոն՝ Տէրոջը անուանը համար Երուսաղէմ պիտի հաւաքուին. Անգամ մըն ալ իրենց չար սրտին կամակորութեանը ետեւէն պիտի չերթան։

18. Այն օրերը Յուդային տունը Իսրայէլին տանը հետ պիտի միանայ Ու երկուքը մէկտեղ հիւսիսի երկրէն Անոնց հայրերուն ժառանգութիւն տուած երկիրս պիտի գան’։

19. Բայց ես ըսի. ‘Քեզ ի՞նչպէս որդիներուն մէջ դնեմ Եւ քեզի այն ցանկալի երկիրը, Ազգերուն խիստ գեղեցիկ ժառանգութիւնը տամ’ Ու ըսի. ‘Ինծի «Հայր իմ» պիտի աղաղակես Եւ ինծի հետեւելէն ետ պիտի չդառնաս’։

20. ‘Իրաւցընէ, ո՛վ Իսրայէլի տուն, Ինչպէս կին մը իր էրկանը անհաւատարիմ կ’ըլլայ, Այնպէս ալ դուք ինծի անհաւատարիմ եղաք’, կ’ըսէ Տէրը։

21. Բլուրներուն վրայ ձայն մը լսուեցաւ, Իսրայէլի որդիներուն աղաչանքի ու լացի ձայնը. Վասն զի անոնք իրենց ճամբան խոտորցուցին, Իրենց Տէր Աստուածը մոռցան։

22. «Ո՛վ ապստամբ որդիներ, դարձէ՛ք, Ես ձեր ապստամբութիւնները պիտի բժշկեմ»։ «Ահա մենք քեզի կու գանք, Քանզի դուն մեր Տէր Աստուածն ես։

23. Յիրաւի բլուրներու Եւ լեռներու բազմութեան յուսալը պարապ բան է. Հապա Իսրայէլի փրկութիւնը մեր Տէր Աստուծմէն է։

24. Վասն զի մեր մանկութենէն ի վեր մեր հայրերուն վաստակը, Անոնց հօտերը եւ արջառները, Անոնց տղաքներն ու աղջիկները ամօթը կերաւ։

25. Մեր ամօթովը կը պառկինք Ու մեր անարգանքը մեզ կը ծածկէ. Վասն զի մեր մանկութենէն մինչեւ այսօր Թէ՛ մենք եւ թէ՛ մեր հայրերը Մեր Տէր Աստուծոյն դէմ մեղք գործեցինք Ու մեր Տէր Աստուծոյն ձայնին հնազանդութիւն չըրինք»։

Երեմիա 4:1-31

1. «Եթէ դառնաս, ո՛վ Իսրայէլ, կ’ըսէ Տէրը, Ինծի՛ եթէ դառնաս։ Եթէ քու պղծութիւններդ իմ առջեւէս վերցնես, Ա՛լ թափառական պիտի չըլլաս։

2. Եթէ ճշմարտութեամբ, իրաւամբ ու արդարութեամբ Երդում ընես թէ ‘Տէրը կենդանի է’, Ազգերը անով պիտի օրհնուին Ու անով պիտի պարծենան»։

3. Վասն զի Տէրը Յուդայի ու Երուսաղէմի մարդոց այսպէս կ’ըսէ. «Չմշակուած երկիրներ հերկեցէք ձեզի Ու փուշերու մէջ մի՛ ցանէք։

4. Ո՛վ Յուդայի մարդիկ ու Երուսաղէմի բնակիչներ, Տէրոջը թլփատուեցէք Եւ ձեր սրտին անթլփատութիւնը վերցուցէ՛ք, Որ չըլլայ թէ իմ բարկութիւնս ձեր չար գործերուն համար Կրակի պէս բորբոքի ու այրէ եւ մարող մը չըլլայ»։

5. «Յուդայի մէջ պատմեցէ՛ք Ու Երուսաղէմի մէջ քարոզեցէ՛ք ու ըսէ՛ք, Երկրի վրայ փո՛ղ հնչեցուցէք, Բարձրաձայն աղաղակեցէ՛ք ու ըսէ՛ք. ‘Հաւաքուեցէ՛ք ու պարսպապատ քաղաքները մտէ՛ք’։

6. Դէպի Սիօն դրօշ վերցուցէ՛ք, Քաշուեցէ՛ք, մի՛ կայնիք. Վասն զի ես չարիք ու մեծ կոտորած պիտի բերեմ հիւսիսէն։

7. Առիւծը իր որջէն ելաւ Եւ ազգերը ջարդողը տեղէն ելաւ, ճամբայ ինկաւ, Որպէս զի քու երկիրդ աւերակ ընէ. Քաղաքներդ պիտի աւերուին Ու անոնց մէջ բնակիչ պիտի չգտնուի։

8. Ասոր համար քուրձեր հագէ՛ք Եւ սուգ ընելով ողբացէ՛ք, Վասն զի Տէրոջը սաստիկ բարկութիւնը մեզմէ չդարձաւ»։

9. «Այն օրը, կ’ըսէ Տէրը, Թագաւորին սիրտը ու իշխաններուն սիրտը պիտի հատնի. Քահանաները պիտի յիմարանան, Մարգարէները պիտի ապշին»։

10. Այն ատեն ըսի. «Աւա՜ղ, ո՛վ Տէր Եհովա, Արդարեւ դուն այս ժողովուրդը ու Երուսաղէմը խաբելով խաբեցիր՝ ըսելով. ‘Ձեզի խաղաղութիւն պիտի ըլլայ’. Մինչդեռ սուրը մինչեւ անոնց հոգին հասաւ»։

11. Այն ատեն այս ժողովուրդին ու Երուսաղէմին պիտի ըսուի. «Այրող հով մը անապատին բլուրներէն կը փչէ Իմ ժողովուրդիս աղջկան ճամբուն մէջ, Ո՛չ թէ հոսելու համար, ո՛չ ալ մաքրելու համար։

12. Սաստիկ հով մը պիտի գայ ինծի։ Հիմա ես ալ անոնց հետ դատաստաններով պիտի խօսիմ»։

13. Ահա անիկա ամպերու պէս պիտի ելլէ Եւ անոր կառքերը՝ մրրիկի պէս։ Անոր ձիերը արծիւներէն աւելի արագընթաց են։ Վա՜յ մեզի, որ կ’աւերուինք։

14. Ո՛վ Երուսաղէմ, սիրտդ չարութենէ լուա՛, Որպէս զի փրկութիւն գտնես։ Քու չար խորհուրդներդ մինչեւ ե՞րբ սրտիդ մէջ պիտի մնան։

15. Վասն զի ձայն մը Դանէն լուր կը բերէ Ու Եփրեմի լեռնէն թշուառութիւն լսել կու տայ։

16. Ասիկա ազգերուն յիշեցուցէք, Եւ Երուսաղէմին իմացուցէ՛ք, «Հեռաւոր երկրէ պաշարողներ կու գան, Յուդայի քաղաքներուն վրայ իրենց ձայնը կ’արձակեն։

17. Անոր չորս կողմը ագարակի պահապաններու պէս պիտի պաշարեն, Վասն զի անիկա ինծմէ ապստամբեցաւ, կ’ըսէ Տէրը։

18. Այս բաները քու ճամբաներդ ու գործերդ բերին քու վրադ. Ասիկա քու չարութիւնդ է, վասն զի դառն է. Որովհետեւ մինչեւ քու սիրտդ հասաւ»։

19. «Փորը՜ս, փորը՜ս, մինչեւ սրտիս շտեմարանները ցաւ կը զգամ. Սիրտս իմ ներսիդիս կը խռովի, չեմ կրնար լռել. Քանզի դուն, ո՛վ իմ անձս, փողին ձայնը Եւ պատերազմին աղաղակը լսեցիր։

20. Կոտորած կոտորածի կը հետեւի, Վասն զի բոլոր երկիրը կործանուեցաւ. Վրաններս յանկարծակի Ու խորաններս մէկէն կործանուեցան.

21. Մինչեւ ե՞րբ դրօշը պիտի տեսնեմ Եւ փողին ձայնը պիտի լսեմ։

22. Քանզի իմ ժողովուրդս յիմար է, զիս չճանչցան. Անոնք անմիտ զաւակներ են, Անոնց քով հանճար չկայ. Անոնք չարութիւն ընելու համար իմաստուն են, Բայց աղէկութիւն ընել չեն գիտեր»։

23. Երկրին նայեցայ եւ ահա անձեւ ու պարապ էր. Երկնքին նայեցայ ու լոյս չունէր։

24. Լեռներուն նայեցայ եւ ահա կը դողային Ու բոլոր բլուրները կը սարսէին։

25. Նայեցայ եւ ահա մարդ չկար Ու երկնքին բոլոր թռչունները փախած էին։

26. Նայեցայ եւ ահա պտղաբեր երկիրը անապատ եղած էր Ու բոլոր քաղաքները Տէրոջը երեսէն, Անոր սաստիկ բարկութեան երեսէն փլած էին։

27. Վասն զի Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Բոլոր երկիրը պիտի աւերուի, Բայց բոլորովին աւերակ պիտի չընեմ։

28. Ասոր վրայ երկիրը սուգ պիտի բռնէ Ու վերէն երկինքը պիտի խաւարի. Վասն զի խօսեցայ, որոշեցի Եւ պիտի չզղջամ ու անկէ ետ պիտի չդառնամ»։

29. Ձիաւորներուն եւ աղեղնաւորներուն ձայնէն Բոլոր քաղաքը պիտի փախչի։ Անոնք թանձրախիտ անտառներու մէջ պիտի մտնեն Ու ապառաժներու վրայ պիտի ելլեն։ Բոլոր քաղաքները պիտի լքուին Եւ անոնց մէջ մարդ պիտի չբնակի։

30. Ու դո՛ւն, ո՛վ աւերուած, ի՞նչ պիտի ընես. Թէեւ կարմիրներ հագնիս Եւ քեզ ոսկի զարդերով զարդարես Ու աչքերուդ վրայ շատ ծարոյր ալ դնես՝ ՝, Պարապ տեղը պիտի ըլլայ։ Քու հոմանիներդ քեզ մերժեցին եւ քու անձդ կը փնտռեն։

31. Քանզի ձայն մը լսեցի ծննդական կնոջ ձայնին պէս Ու իր անդրանիկը ծնանողին երկունքին պէս. Սիօնի աղջկան ձայնը, որ կը հառաչէ ու ձեռքերը բանալով կ’ըսէ. «Հիմա վա՜յ ինծի, Քանզի սպաննողներուն առջեւ հոգիս նուազեցաւ»։

Սաղմոսներ 116:15-16

15. Պատուական է Տէրոջը առջեւ Իր սուրբերուն մահը։

16. Կ’աղաչեմ, ո՛վ Տէր, վասն զի եւ քու ծառադ եմ։ Ես քու ծառադ եմ ու քու աղախինիդ՝ որդին։ Դո՛ւն իմ կապերս արձակեցիր։

Առակներ 27:2-2

2. Քեզ ուրիշը թող գովէ եւ ոչ թէ՝ քու բերանդ, Օտարը՝ ո՛չ թէ քու շրթունքներդ։

Փիլիպեցիները 4:1-23

1. Իմ սիրելի ու բաղձալի եղբա՛յրներս, իմ ուրախութիւնս ու պսակս, այսպէս հաստատո՛ւն կեցէք Տէրոջմով, սի՛րելիներս։

2. Եւոդիային կ’աղաչեմ ու Սիւնտիքին կ’աղաչեմ, որ միեւնոյն խորհուրդը ունենան Տէրոջմով։

3. Իրաւ քեզի՛ ալ կ’աղաչեմ, իմ հարազատ լծակիցս, դո՛ւն ալ օգնական եղիր անոնց, որոնք ինծի հետ աշխատեցան աւետարանին մէջ Կղեմէսին եւ միւս գործակիցներուս հետ, որոնց անունները կենաց գրքին մէջ են։

4. Ուրախ եղէք Տէրոջմով ամէն ատեն. դարձեալ կ’ըսեմ, ուրա՛խ եղէք։

5. Ձեր քաղցրութիւնը ամէն մարդու թող յայտնի ըլլայ. Տէրը մօտ է։

6. Բանի մը համար հոգ մի՛ ընէք, հապա ամէն բանի մէջ աղօթքով ու աղաչանքով, գոհութիւնով մէկտեղ, ձեր խնդրանքը Աստուծոյ յայտնի ըլլայ։

7. Աստուծոյ խաղաղութիւնը, որ ամէն մտքէ վեր է, ձեր սրտերը ու մտքերը Յիսուս Քրիստոսով պիտի պահպանէ։

8. Վերջապէս, եղբայրնե՛ր, ինչ որ ճշմարտութիւնով է, ինչ որ պարկեշտութիւնով, ինչ որ արդարութիւնով, ինչ որ մաքրութիւնով, ինչ որ սիրով, ինչ որ բարի համբաւով, ինչ առաքինութիւն եւ ինչ գովութիւն որ կայ, անոնց մասին խորհեցէք։

9. Ինչ որ սորվեցաք ու առիք եւ լսեցիք ու տեսաք իմ վրաս, զա՛յն ըրէք եւ խաղաղութեան Աստուածը ձեզի հետ պիտի ըլլայ։

10. Մեծապէս ուրախացայ Տէրոջմով, որ իմ վրաս ունեցած հոգերնիդ հիմա նորոգուեցաւ, ինչպէս կը հոգայիք ալ, միայն թէ պատեհութիւն չունէիք։

11. Ոչ թէ կարօտութեան համար կ’ըսեմ. վասն զի ես սորվեցայ գոհ ըլլալ իմ գտնուած վիճակիս մէջ։

12. Գիտեմ չքաւորութիւն քաշելը, գիտեմ շատը ունենալը. ամէն բանի մէջ ամէն կերպով աղէկ սորվեր եմ թէ՛ կշտանալը, թէ՛ անօթենալը, թէ՛ շատ ունենալը եւ թէ՛ պակասութիւն քաշելը։

13. Ամէն բանի կարող եմ անով՝ որ զիս զօրացուց։

14. Բայց աղէկ ըրիք որ իմ նեղութեանս մէջ ինծի օգնեցիք։

15. Դուք ալ գիտէք, Փիլիպպեցիներ, որ երբ աւետարանին սկիզբը ես Մակեդոնիայէն ելայ, եկեղեցի մըն ալ ինծի չօգնեց տալու եւ առնելու կողմէ, հապա միայն դուք.

16. Որ մէկ երկու անգամ ինծի պէտք եղածը Թեսաղոնիկէ ղրկեցիք։

17. Ո՛չ թէ ես տուրք կը փնտռեմ, հապա պտուղ կը փնտռեմ, որ ձեր հաշիւին վրայ աւելնայ։

18. Բայց ես ամէն բան առած եմ ու առատօրէն ունիմ. լեցուած եմ Եպափրոդիտոսի ձեռքով ձեր ղրկածները ընդունելով, որ անոյշ հոտ մըն է, ընդունելի պատարագ, Աստուծոյ հաճելի։

19. Եւ իմ Աստուածս ձեր ամէն պիտոյքը պիտի լեցնէ իր ճոխութեանը չափովը, փառքով՝ Քրիստոս Յիսուսին ձեռքով։

20. Արդ՝ Աստուծոյ ու մեր Հօրը փառք յաւիտեանս յաւիտենից։ Ամէն։

21. Բարեւ ըրէք բոլոր սուրբերուն Յիսուս Քրիստոսով։

22. Ձեզի բարեւ կ’ընեն ինծի հետ եղող եղբայրները։

23. Ձեզի բարեւ կ’ընեն բոլոր սուրբերը, մանաւանդ անոնք որ Կայսրին տունէն են։

Armenian Western Bible 1853