Beblia

کتاب مقدس در یک سال اکتبر ۷

۱. اجازه دادم کسانی که مرا نطلبیده بودند، مرا بجویند، و کسانی که مرا نجسته بودند، مرا یافتند، و به قومی که نام مرا نخوانده بودند، گفتم: «اینک حاضرم؛ اینک حاضرم.»

۲. تمامی روز دستانم را دراز کردم به سوی قومی گردنکش، که در طریقهای نادرست گام برمی‌دارند، و توهمات خویش را پیروی می‌کنند؛

۳. قومی که پیوسته پیش رویم، خشم مرا برمی‌انگیزند، و در باغها قربانی گذرانده، بر آجرها بخور می‌سوزانند؛

۴. که در میان قبرها می‌نشینند، و تمامی شب را در مغاره‌ها سپری می‌کنند؛ که گوشت خوک می‌خورند، و خورش از گوشت مکروه در ظروفشان است؛

۵. که می‌گویند: «دور بایست و نزد من میا، زیرا مقدس‌تر از آنم که نزدیک من آیی.» آنان دودند در بینی‌ام، و آتشی که تمامی روز مشتعل است!

۶. خداوند می‌گوید: همانا این نزد من مکتوب است که: «خاموش نخواهم ماند، بلکه بدیشان مزد خواهم داد، آری مزد آن را به آغوش ایشان خواهم پرداخت،

۷. مزد گناهان شما و گناهان پدران شما را با هم. و از آنجا که بر کوهها قربانی تقدیم کردند، و بر تپه‌ها به من بی‌حرمتی روا داشتند، مزد اعمال گذشتۀ ایشان را پیموده، به آغوششان خواهم پرداخت.»

۸. خداوند چنین می‌گوید: «مانند زمانی که شراب تازه هنوز در خوشه یافت می‌شود، و می‌گویند: ”آن را زایل مسازید، زیرا هنوز برکتی در آن هست،“ من نیز به‌خاطر خادمانم چنین عمل خواهم کرد، و آنها را به‌کل هلاک نخواهم ساخت.

۹. از یعقوب نسلی فراهم خواهم آورد، و از یهودا آنان را که کوههایم را به تصرف آورند؛ برگزیدگانم آنها را به میراث خواهند برد، و خادمانم در آنجا سکونت خواهند گزید.

۱۰. و برای قوم من که مرا می‌جویند، شارون چراگاه گله‌ها خواهد شد، و وادی عَخور، استراحتگاه رمه‌ها خواهد بود.

۱۱. «و اما شما که خداوند را ترک کردید و کوه مقدس مرا به فراموشی سپردید، که برای ’بَخت‘ سفره می‌گسترانید و برای ’تقدیر‘ شراب ممزوج می‌ریزید،

۱۲. شما را به جهت شمشیر مقدر خواهم کرد، و همۀ شما برای کشتار خم خواهید شد. زیرا چون خواندم، پاسخم ندادید، و چون سخن گفتم، گوش نگرفتید، بلکه آنچه را در نظرم ناپسند بود به عمل آوردید، و آنچه را که خشنودم نمی‌ساخت برگزیدید.»

۱۳. پس خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: «خادمان من خواهند خورد، اما شما گرسنه خواهید ماند؛ و خادمان من خواهند نوشید، اما شما تشنه خواهید ماند؛ و خادمان من شادی خواهند کرد، اما شما سرافکنده خواهید شد؛

۱۴. و خادمانم از خوشیِ دل سرود خواهند خواند، اما شما از اندوه دل فریاد بر خواهید آورد و از شکستگی روح شیون خواهید کرد.

۱۵. شما نام خود را به عنوان لعنت برای برگزیدگانم بر جا خواهید گذاشت، و خداوندگارْ یهوه شما را خواهد کشت، اما به خادمانش نامی دیگر خواهد داد.

۱۶. آن که خویشتن را در این سرزمین برکت دهد، خویشتن را به خدای حق برکت خواهد داد، و آن که در این سرزمین سوگند خورَد، به خدای حق سوگند خواهد خورد. زیرا که مشقتهای پیشین فراموش خواهد شد، و از نظر من نهان خواهد گشت.

۱۷. «هان من آسمانی جدید و زمینی جدید خواهم آفرید، و امور پیشین دیگر به یاد آورده نخواهد شد، و از ذهن نخواهد گذشت.

۱۸. بلکه از آنچه من می‌آفرینم، تا ابد شادی و وجد کنید، زیرا من اورشلیم را چنان خواهم آفرید که مکان وجد باشد، و قوم آن را چنانکه مایۀ شادی.

۱۹. بر اورشلیم شادی خواهم کرد، و به سبب قوم خویش به وجد خواهم آمد. صدای گریه و ناله دیگر در آن شنیده نخواهد شد.

۲۰. دیگر هرگز در آن کودکی نخواهد بود که چند روزی بیش زنده نماند، و نه پیرمردی که عمر خود را به‌کمال نرساند. آن که در صدسالگی بمیرد، جوان محسوب گردد و آن که به صدسالگی نرسد، ملعون به‌شمار آید.

۲۱. خانه‌ها بنا خواهند کرد، و در آنها ساکن خواهند شد؛ تاکستانها غرس خواهند کرد، و از میوۀ آنها خواهند خورد.

۲۲. دیگر بنا نخواهند کرد تا دیگران ساکن شوند، و غرس نخواهند کرد تا دیگران بخورند. زیرا ایام قوم من مانند ایام درخت خواهد بود، و برگزیدگان من سالها از دسترنج خود لذت خواهند برد.

۲۳. محنتِ بیهوده نخواهند کشید، و فرزندان به جهت رعب و وحشت نخواهند زاد، زیرا قومی برکت‌یافته از خداوند خواهند بود، آنان و نسل ایشان با هم.

۲۴. پیش از آنکه بخوانند پاسخ خواهم داد، و هنوز سخن بر زبانشان است که خواهم شنید.

۲۵. گرگ و بره با هم خواهند چَرید، و شیر چون گاو کاه خواهد خورد، اما خوراک مار خاک خواهد بود. و در تمامی کوه مقدس من، ضرری نخواهند رسانید و نابود نخواهند کرد؛» این است فرمودۀ خداوند.

اشعيا ۶۶:۱-۲۴

۱. خداوند چنین می‌فرماید: «آسمان تخت پادشاهی من است، و زمین کرسیِ زیر پایم! چه خانه‌ای برای من بنا می‌کنید، و مکان آرمیدنم کجاست؟

۲. این همه را دست من ساخته است، و بدین‌گونه همۀ آنها به وجود آمده؛ خداوند این را می‌فرماید. «اما این است آن که بر وی نظر خواهم کرد: آن که فروتن است و روحِ توبه‌کار دارد، و از کلام من می‌لرزد.

۳. «آن که گاوی ذبح می‌کند، مانند کسی است که انسانی را می‌کشد؛ و آن که بره‌ای قربانی می‌کند، همچون کسی است که گردن سگی را می‌شکند؛ آن که هدیه آردی تقدیم می‌کند، مانند کسی است که خون خوک پیشکش می‌آورد؛ و آن که کُندُر به عنوان یادگاری می‌سوزانَد، همچون کسی است که بتی را متبارک می‌گوید. اینان راههای خودشان را برگزیده‌اند، و جانشان از اعمالِ قبیحشان لذت می‌برد.

۴. پس من نیز برای ایشان مصیبتی سخت بر خواهم گزید و ترسهایشان را بر سرشان خواهم آورد، زیرا چون خواندم کسی پاسخ نداد، و چون سخن گفتم گوش نگرفتند؛ بلکه آنچه را در نظرم ناپسند بود به عمل آوردند، و آنچه را از آن خشنود نبودم برگزیدند.»

۵. ای شما که از کلام خداوند می‌لرزید، کلام او را بشنوید: «برادران شما که از شما نفرت دارند و به‌خاطر نام من شما را از خود می‌رانند، می‌گویند: ”باشد که خداوند جلال یابد تا ما شادی شما را ببینیم“؛ اما خودِ ایشان سرافکنده خواهند شد.

۶. «آواز غوغا از شهر! صدایی از معبد! این آواز خداوند است که دشمنان خود را سزا می‌دهد!

۷. «او پیش از دردِ زا، زاییده است؛ پیش از آنکه درد او را فرو بگیرد، پسری به دنیا آورده.

۸. کیست که چنین چیزی شنیده باشد؟ و کیست که چنین چیزهایی دیده باشد؟ آیا سرزمینی در یک روز متولد می‌شود؟ و ملتی در یک لحظه به دنیا می‌آید؟ زیرا که صَهیون به محض شروع درد زایمان، فرزندان خود را زاده است.»

۹. خداوند می‌گوید: «آیا من به مرحلۀ تولد برسانم و به دنیا نیاورم؟» خدای شما می‌فرماید: «آیا من که می‌زایانم، رَحِم را ببندم؟»

۱۰. «ای همۀ کسانی که اورشلیم را دوست می‌دارید، با او شادی کنید و برایش شادمان باشید؛ ای همۀ آنان که برایش سوگوارید، با او شادیِ بسیار نمایید؛

۱۱. تا از پستانِ تسلی‌بخشِ او مکیده، سیراب شوید؛ تا از وفور نعمت او به‌غایت نوشیده، خرّم گردید.»

۱۲. زیرا خداوند چنین می‌گوید: «اینک من صلح و سلامت را چون رود در او جاری خواهم ساخت، و جلال قومها را چون نهری سرشار؛ شما خواهید مکید و در آغوش او حمل خواهید شد، و بر زانوانش نوازش خواهید یافت.

۱۳. همچون کسی که مادرش او را تسلی می‌دهد، من نیز شما را تسلی خواهم داد؛ آری، شما در اورشلیم تسلی خواهید یافت.

۱۴. خواهید دید و دلتان شادمان خواهد شد، و استخوانهایتان چون سبزه خرّم خواهد گردید؛ دست خداوند بر خادمانش معروف خواهد گشت، و خشم او بر دشمنانش.

۱۵. «زیرا هان خداوند در آتش خواهد آمد، و ارابه‌هایش همچون گردباد خواهد بود، تا خشم خود را به‌شدت جاری سازد، و عتاب خویش را با شعله‌های آتش.

۱۶. زیرا خداوند با آتش و شمشیر خود بر تمامی بشر داوری خواهد کرد، و کشتگان خداوند بسیار خواهند بود.»

۱۷. خداوند می‌فرماید: «آنان که از پیِ یک تن که در وسط است، خود را برای رفتن به باغها تقدیس و تطهیر می‌کنند، و گوشت خوک و موش و مکروهات می‌خورند، با هم نابود خواهند شد.

۱۸. زیرا اعمال و افکارشان را می‌دانم، و زمان آن می‌رسد که تمامی قومها و زبانها را گرد آورم. آنان خواهند آمد و جلال مرا خواهند دید

۱۹. و من در میان آنها نشانه‌ای خواهم نهاد. و از ایشان بازماندگانی را نزد قومها خواهم فرستاد: به تَرشیش و فول و لود، که تیراندازند، و به توبال و یاوان و سواحل دوردست، که آوازه‌ام را نشنیده و جلال مرا ندیده‌اند؛ و آنان جلال مرا در میان قومها اعلام خواهند کرد.

۲۰. و خداوند می‌گوید که ایشان تمامی برادرانتان را از جمیع امتها سوار بر اسب و ارابه و تختِ‌روان و قاطر و شتر، به عنوان هدیه‌ای برای خداوند به کوهِ مقدس من اورشلیم خواهند آورد، همان‌گونه که اسرائیلیان هدیۀ آردی خود را در ظرفی طاهر به خانۀ خداوند می‌آورند.

۲۱. و خداوند می‌گوید: از ایشان کاهنان و لاویان نیز خواهم گرفت.

۲۲. «زیرا خداوند می‌فرماید: چنانکه آسمان جدید و زمین جدیدی که می‌سازم در حضورم پایدار خواهد ماند، نام و نسل شما نیز پایدار می‌ماند.

۲۳. و خداوند می‌فرماید: تمامی بشر، از ماه نو تا ماه نو و از شَبّات تا شَبّات خواهند آمد تا در حضور من پرستش کنند.

۲۴. و آنان بیرون رفته، اجساد کسانی را که بر من طغیان کرده‌اند نظاره خواهند کرد. «زیرا کِرمِ ایشان نخواهد مرد، آتش ایشان خاموش نخواهد شد، و نزد تمامی بشر مکروه خواهند بود.»

مزامير ۱۱۶:۱-۴

۱. خداوند را دوست می‌دارم، زیرا که آواز من و فریاد التماسم را شنیده است.

۲. چون گوش خود را به من مایل گردانیده، در روزهای زندگی خود او را خواهم خواند.

۳. بندهای مرگ بر گِرد من پیچید، فشارهای هاویه مرا درگرفت، به تنگی و اندوه گرفتار آمدم.

۴. آنگاه نام خداوند را خوانده، گفتم: «آه، ای خداوند، جانم را خلاصی ده!»

امثال ۲۶:۲۸-۲۸

۲۸. زبان دروغگو از قربانیان خود نفرت دارد، و دهان چاپلوس ویرانی به بار می‌آورد.

فيليپيان ۲:۱-۳۰

۱. پس اگر در مسیح دلگرمید، اگر محبت او مایۀ تسلی شماست، اگر در روحْ رفاقت دارید، و اگر از رحم و شفقت برخوردارید،

۲. بیایید شادی مرا به کمال رسانید و با یکدیگر وحدت‌نظر و محبت متقابل داشته، یکدل و یکرأی باشید.

۳. هیچ کاری را از سَرِ جاه‌طلبی یا تکبّر نکنید، بلکه با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.

۴. هیچ‌یک از شما تنها به فکر خود نباشد، بلکه به دیگران نیز بیندیشد.

۵. همان طرز فکر را داشته باشید که مسیحْ عیسی داشت:

۶. او که همذات با خدا بود، از برابری با خدا به نفع خود بهره نجست،

۷. بلکه خود را خالی کرد و ذات غلام پذیرفته، به شباهت آدمیان درآمد.

۸. و چون در سیمای بشری یافت شد خود را خوار ساخت و تا به مرگ، حتی مرگ بر صلیب مطیع گردید.

۹. پس خدا نیز او را به‌غایت سرافراز کرد و نامی برتر از همۀ نامها بدو بخشید،

۱۰. تا به نام عیسی هر زانویی خم شود، در آسمان، بر زمین و در زیر زمین،

۱۱. و هر زبانی اقرار کند که عیسی مسیحْ ’خداوند‘ است، برای جلال خدای پدر.

۱۲. پس ای عزیزان، همان‌گونه که همیشه مطیع بوده‌اید، نه تنها در حضور من، بلکه اکنون بسی بیشتر حتی در غیابم، نجات خود را ترسان و لرزان به عمل آورید؛

۱۳. زیرا خداست که با عمل نیرومند خود، هم تصمیم و هم قدرت انجام آنچه را که خشنودش می‌سازد، در شما پدید می‌آورد.

۱۴. هر کاری را بدون غرغر و مجادله انجام دهید،

۱۵. تا بی‌پیرایه و بی‌آلایش، و فرزندان بی‌عیب خدا باشید، در بین نسلی کج‌رو و منحرف که در میانشان همچون ستارگانْ در این جهان می‌درخشید،

۱۶. همچنان که کلام حیات را استوار نگاه داشته‌اید. در این صورت، می‌توانم در روز مسیح مباهات کنم که بیهوده ندویده و عبث محنت نکشیده‌ام.

۱۷. امّا حتی اگر چون هدیه‌ای ریختنی، بر قربانی و خدمت ایمانتان ریخته شوم، خوشحالم و با همۀ شما شادی می‌کنم.

۱۸. و شما نیز باید همین‌گونه خوشحال باشید و با من شادی کنید.

۱۹. در خداوندْ عیسی امید دارم تیموتائوس را به‌زودی نزد شما بفرستم تا با آگاهی از احوالتان دل‌شاد گردم.

۲۰. زیرا کسی دیگر را همدل ندارم که خالصانه به فکرتان باشد.

۲۱. چرا که همه در پی نفع خویشند، نه امور عیسی مسیح.

۲۲. امّا شما می‌دانید که تیموتائوس آزمایش خود را پس داده، زیرا با من، همچون پسری با پدر خود، در کار انجیل خدمت کرده است.

۲۳. پس امیدوارم به محض روشن شدن تکلیفم، او را نزد شما بفرستم؛

۲۴. و در خداوند اطمینان دارم که خود نیز به‌زودی خواهم آمد.

۲۵. افزون بر این، لازم می‌دانم اِپافْرودیتوس را نزد شما باز پس فرستم، او را که از یک سو برادر، همکار و همرزم من است، و از سوی دیگر، فرستادۀ شما برای رسیدگی به نیازهای من.

۲۶. زیرا مشتاق دیدار همۀ شماست و از بابت اینکه شنیدید بیمار شده بود، غمگین است.

۲۷. براستی که بیمار و حتی در آستانۀ مرگ بود. امّا خدا بر او رحم کرد، و نه تنها بر او، بلکه بر من نیز، تا غمی بر غمهایم افزوده نشود.

۲۸. پس می‌خواهم او را هر چه زودتر بفرستم، تا دیگر بار با دیدنش شادمان شوید و از غم من نیز کاسته شود.

۲۹. در خداوند، او را با شادی تمام بپذیرید و چنین کسان را گرامی بدارید،

۳۰. زیرا در راه خدمت به مسیح تا سرحدّ مرگ پیش رفت و برای جبران کاستی خدمت شما به من، جان خود را به خطر انداخت.

Persian (NMV) 2014