Beblia

آیات کتاب مقدس در موضوع

مباحث

اضافی: [ادم خواری]

اجازه خواهم داد كه دشمن شهر را محاصره كند و كسانی كه در آن مانده باشند از گرسنگی مجبور به خوردن گوشت فرزندان و دوستانشان شوند.»

حزقيال ۵:۱۰

پدران، پسرانشان را و پسران، پدرانشان را خواهند خورد و كسانی كه باقی بمانند در سراسر دنيا پراكنده خواهند شد.

لاويان ۲۶:۲۹

بحدی كه از شدت گرسنگی پسران و دختران خود را خواهيد خورد.

دوم پادشاهان ۶:۲۸-۲۹

[۲۸] بگو چه شده است.» آن زن به زنی كه در كنارش ايستاده بود اشاره كرد و گفت: «اين زن پيشنهاد كرد يک روز پسر مرا بخوريم و روز بعد پسر او را. [۲۹] پس پسر مرا پختيم و خورديم. اما روز بعد كه به او گفتم پسرت را بكش تا بخوريم، پسرش را پنهان كرد.»

نوحه ۴:۱۰

در زمان محاصرۀ شهر، مادران مهربان از فشار گرسنگی، بچه‌هايشان را با دستهای خود پختند و خوردند.

نوحه ۲:۲۰

خداوندا، اين قوم تو هستند كه آنها را به چنين بلايی دچار كرده‌ای. ببين چگونه مادران كودكانشان را كه در آغوش خود پرورده‌اند، می‌خورند؛ و كاهنان و انبياء در خانه خداوند كشته می‌شوند.

تثنييه ۲۸:۵۳-۵۷

[۵۳] در آن روزهای سخت محاصره، حتی گوشت پسران و دخترانتان را هم خواهيد خورد. [۵۴] نجيب‌ترين و دلسوزترين مرد، حتی به برادر خود و زن محبوب خويش و بچه‌هايش كه هنوز زنده هستند ترحم نخواهد كرد، [۵۵] و از دادن قطعه‌ای از گوشتی كه می‌خورد يعنی گوشت فرزندانش به آنها امتناع خواهد كرد، چون بخاطر محاصرهٔ شهر چيزی برای خوردن ندارد. [۵۶] ظريفترين و لطيف‌ترين زن كه رغبت نمی‌كرد حتی نوک پايش را به زمين بگذارد، حاضر نخواهد بود از آنچه می‌خورد به شوهر و فرزندان محبوبش بدهد. جفت نوزاد و كودكی را كه تازه بدنيا آورده، از ايشان مخفی خواهد ساخت تا خودش به تنهايی آنها را بخورد. چنين خواهد بود وحشت گرسنگی و پريشانی در زمانی كه دشمنان، شما را محاصره كنند. [۵۷] ***

پيدايش ۱:۲۶-۲۷

[۲۶] سرانجام خدا فرمود: «انسان را شبيه خود بسازيم، تا بر حيوانات زمين و ماهيان دريا و پرندگان آسمان فرمانروايی كند.» [۲۷] پس خدا انسان را شبيه خود آفريد. او انسان را زن و مرد خلق كرد

دوم قرنتيان ۵:۸

بنابراين، از مرگ ترسی نداريم، بلكه از آن استقبال می‌كنيم، چون می‌دانيم كه پس از مرگ نزد خداوند رفته، در خانۀ آسمانی‌مان بسر خواهيم برد.

لوقا ۱۶:۱۹-۲۶

[۱۹] عيسی فرمود: «مرد ثروتمندی بود كه جامه‌های نفيس و گرانبها می‌پوشيد و هر روز به عيش و نوش و خوشگذرانی می‌پرداخت. [۲۰] فقيری زخم‌آلود نيز بود، بنام ايلعازر، كه او را جلو در خانۀ آن ثروتمند می‌گذاشتند. [۲۱] ايلعازر آرزو می‌داشت كه از پس مانده خوراک او، شكم خود را سير كند. حتی سگها نيز می‌آمدند و زخمهايش را می‌ليسيدند. [۲۲] «سرانجام آن فقير مرد و فرشته‌ها او را نزد ابراهيم بردند، جايی كه نيكان بسر می‌برند. آن ثروتمند هم مرد و او را دفن كردند، [۲۳] اما روحش به دنيای مردگان رفت. در آنجا، در همان حالی كه عذاب می‌كشيد، به بالا نگاه كرد و از دور ابراهيم را ديد كه ايلعازر در كنارش ايستاده است. [۲۴] پس فرياد زد: ای پدرم ابراهيم، بر من رحم كن و ايلعازر را به اينجا بفرست تا فقط انگشتش را در آب فرو ببرد و زبانم را خنک سازد، چون در ميان اين شعله‌ها عذاب می‌كشم! [۲۵] «اما ابراهيم به او گفت: فرزندم، به خاطر بياور كه تو در دوران زندگی‌ات، هر چه می‌خواستی، داشتی، اما ايلعازر از همه چيز محروم بود. پس حالا او در آسايش است و تو در عذاب! [۲۶] از اين گذشته، شكاف عميقی ما را از يكديگر جدا می‌كند، بطوری كه نه ساكنين اينجا می‌توانند به آن سو بيايند و نه ساكنين آنجا به اين سو.

مکاشفه ۲۰:۱۱-۱۵

[۱۱] آنگاه تخت بزرگ سفيدی را ديدم. بر آن تخت كسی نشسته بود كه زمين و آسمان از روی او گريختند و ناپديد شدند. [۱۲] سپس مرده‌ها را ديدم كه از بزرگ و كوچک در برابر خدا ايستاده‌اند. دفترها يكی پس از ديگری گشوده شد تا به دفتر حيات رسيد. مردگان همگی بر طبق نوشته‌های اين دفترها محاكمه شدند. [۱۳] بنابراين، دريا و زمين و قبرها، مرده‌هايی را كه در خود داشتند، تحويل دادند تا مطابق اعمالشان محاكمه شوند. [۱۴] آنگاه مرگ و دنيای مردگان به درياچۀ آتش افكنده شد. اينست مرگ دوم، يعنی همان درياچۀ آتش. [۱۵] هر كه نامش در دفتر حيات نبود، به درياچۀ آتش افكنده شد.

تثنييه ۲۸:۵۳

در آن روزهای سخت محاصره، حتی گوشت پسران و دخترانتان را هم خواهيد خورد.

اول قرنتيان ۱۴:۳۴-۳۵

[۳۴] زنان در جلسات بايد ساكت باشند. آنها نبايد سخن بگويند بلكه گوش كنند و اطاعت نمايند، همانطور كه كتاب تورات فرموده است. [۳۵] اگر سؤالی نيز دارند، در خانه از شوهران خود بپرسند، چون صحيح نيست كه زنان در جلسات كليسا گفتگو و اظهار نظر كنند.

لوقا ۱:۳۷

زيرا برای خدا هيچ كاری محال نيست!»

يوحنا ۱:۱

در ازل، پيش از آنكه چيزی پديد آيد، «كلمه» وجود داشت و نزد خدا بود. او همواره زنده بوده، و خود او خداست.

تثنييه ۲۸:۵۷

***

اول تيموتيوس ۲:۱۱-۱۵

[۱۱] زنان بايد در سكوت و با اطاعت كامل به فراگيری مسايل روحانی بپردازند. [۱۲] اجازه نمی‌دهم زنان به مردان چيزی ياد دهند و يا بر آنان مسلط شوند. زنان بايد در جلسات كليسايی ساكت باشند. [۱۳] علت اين امر آنست كه خدا نخست «آدم» را آفريد و بعد «حوّا» را. [۱۴] و اين آدم نبود كه فريب شيطان را خورد، بلكه حوّا فريب خورد و گناه كرد. [۱۵] از اين جهت، خدا زنان را به درد زايمان دچار ساخت؛ اما اگر به او ايمان آورند و زندگی آرام و با محبت و پاكی را در پيش گيرند، روح ايشان را نجات خواهد داد.

اول تيموتيوس ۵:۳-۱۶

[۳] كليسا بايد از بيوه‌زنان مراقبت و نگهداری كند، البته اگر كسی را نداشته باشند كه از ايشان مراقبت نمايد. [۴] اما اگر فرزندان يا نوه‌هايی دارند، ايشان بايد از آنان نگهداری بعمل آورند، و بياموزند كه نيكوكاری را از خانه شروع كنند و اول از همه، دِين خود را به والدين و اجداد خود ادا نمايند. اين چيزی است كه خدا را خشنود و راضی می‌سازد. [۵] كليسا بايد از بيوه زنانی نگهداری كند كه فقير و بيكس هستند و چشم اميدشان به خداست و وقتشان را بيشتر در دعا صرف می‌كنند؛ [۶] اما بيوه‌هايی كه بيكار می‌گردند و بدگويی می‌كنند و در پی خوشگذرانی هستند، روح خود را بسوی هلاكت سوق می‌دهند. [۷] اين بايد جزو مقررات كليسای شما باشد، تا اعضا بدانند چه كاری درست است و آن را انجام دهند. [۸] اما اگر كسی به احتياجات خويشان و بخصوص اعضای خانوادۀ خود بی‌توجه باشد، اجازه ندارد خود را مسيحی بخواند؛ چنين شخص از يک كافر هم پست‌تر است. [۹] زنان بيوه‌ای كه بيش از 60 سال سن دارند و بيش از يک بار ازدواج نكرده‌اند، بايد نامشان در فهرست بيوه‌زنان كليسا ثبت گردد. [۱۰] اينگونه بيوه‌زنان بايد به نيكوكاری معروف بوده، فرزندان خود را بخوبی تربيت كرده باشند؛ بايد نسبت به غريبان مهمان‌نواز بوده، به ايمانداران نيز خدمت كرده باشند و دردمندان و محتاجان را ياری داده و همواره نيكوكار بوده باشند. [۱۱] بيوه‌های جوانتر را جزو اين گروه نپذير، چون پس از مدتی ممكن است اميال و غرايز بر ايشان چيره شود و خواهان ازدواج مجدد گردند؛ [۱۲] به اين ترتيب، بسبب شكستن پيمان اولشان با مسيح، مورد محكوميت قرار می‌گيرند. [۱۳] از اين گذشته، بيوۀ جوان ممكن است به بيكاری و تنبلی عادت كند، و خانه به خانه بگردد و در مورد اين و آن به بدگويی بپردازد و در كار ديگران فضولی كرده، بيهوده‌گويی نمايد. [۱۴] پس به نظر من، بهتر است كه بيوه‌های جوان ازدواج كنند و بچه‌دار شوند و به خانه‌داری بپردازند، تا كسی نتواند از كليسا عيب و ايرادی بگيرد. [۱۵] زيرا اينطور كه پيداست، عده‌ای از بيوه‌ها از كليسا روگردان شده، شيطان را پيروی می‌كنند. [۱۶] بار ديگر يادآوری می‌كنم كه خويشان هر بيوه‌زن بايد خرج او را بدهند و اين بار را بر دوش كليسا ننهند، تا كليسا بتواند از بيوه‌زنانی نگهداری كند كه هيچكس را ندارند.

اول قرنتيان ۱۱:۲-۱۶

[۲] برادران عزيز، بسيار شادم از اينكه هر چه به شما آموختم، بياد داريد و به آنها عمل می‌كنيد. [۳] اما می‌خواهم اين موضوع را نيز يادآور شوم كه هر زن بايد از شوهر خود اطاعت كند، و شوهر نيز از مسيح، همانطور كه مسيح هم از خدا اطاعت می‌كند. [۴] به همين دليل اگر در جلسه‌ای مردی با سر پوشيده، دعا يا نبوت كند، به مسيح بی‌احترامی كرده است، زيرا اين پوشش يا كلاه نشانۀ اطاعت از انسانهاست. [۵] همچنين اگر زنی در جلسه‌ای، با سر برهنه دعا يا نبوت كند، به شوهرش بی‌احترامی كرده است، زيرا اين مانند آنست كه زن سرش را بتراشد. [۶] اگر زن نمی‌خواهد سر خود را بپوشاند، بايد موی سرش را بتراشد؛ و اگر از اين عمل خجالت می‌كشد، پس بايد سر خود را بپوشاند. [۷] اما مرد نبايد به هنگام عبادت، سر خود را بپوشاند و يا كلاهی بر سر داشته باشد. مرد، جلال و شكوه خداست و به شكل او آفريده شده. زن نيز جلال و شكوه مرد می‌باشد. [۸] نخستين مرد، از زن بوجود نيامد، بلكه اولين زن از مرد بوجود آمد. [۹] در ضمن، نخستين مرد كه «آدم» بود، برای «حوا» آفريده نشد، بلكه حوا برای آدم آفريده شد. [۱۰] پس زن بايد سر خود را بپوشاند تا نشان دهد كه مطيع شوهرش می‌باشد. اين واقعيتی است كه حتی فرشتگان به آن توجه دارند و بسبب آن شادند. [۱۱] اما بياد داشته باشيد كه در طرح الهی، زن و مرد به يكديگر احتياج دارند. [۱۲] زيرا با اينكه اولين زن از مرد بوجود آمد، ولی از آن پس، تمام مردها از زن بوجود آمده‌اند. اما بهر حال مرد و زن هر دو از خالق خود، خدا می‌باشند. [۱۳] حال، نظر خودتان در اين باره چيست؟ آيا درست است كه يک زن در يک جمع، بدون پوشش سر دعا كند؟ [۱۴] آيا خود غريزه و طبيعت، به ما نمی‌آموزد كه سر زن بايد پوشيده باشد؟ زيرا زنها به موی بلند خود افتخار می‌كنند، چون مو بعنوان پوشش به ايشان داده شده است. در حاليكه موی بلند برای مردها عيب است. [۱۵] *** [۱۶] اما اگر كسی می‌خواهد در اين باره بحث و مجادله كند، تنها چيزی كه می‌توانم به او بگويم اينست كه ما هميشه اين را تعليم داده‌ايم كه زن به هنگام دعا يا نبوت، بايد سرخود را بپوشاند. تمام كليساها نيز در اين امر توافق دارند.

Persian Bible (FACB) 2005