Beblia

آیات کتاب مقدس در موضوع

مباحث

شخصیت خوب: [پذیرش]

[۱۱] وظيفۀ ما اين نيست كه افراد خارج از كليسا را مورد قضاوت و داوری قرار دهيم. اما وظيفه داريم با آنانی كه در كليسا هستند و زندگی گناه‌آلودی دارند، با شدت برخورد كنيم و بر آنان داوری نماييم. [۱۲] افراد خارج از كليسا را خدا داوری و مجازات خواهد كرد. بنابراين، شما خودتان اين مرد را داوری كنيد و از كليسا اخراج نماييد. [۱۳] چرا وقتی با يكديگر اختلافی پيدا می‌كنيد، به دادگاه می‌رويد و به يک قاضی بی‌ايمان مراجعه می‌كنيد؟ آيا نمی‌بايست از يک مسيحی مؤمن بخواهيد كه در مورد اختلافتان قضاوت كند؟

اول يوحنا ۱:۹

اما اگر گناهان خود را به او اعتراف نماييم، می‌توانيم اطمينان داشته باشيم كه او ما را می‌بخشد و از هر ناراستی پاک می‌سازد. اين كار خدا كاملاً منصفانه و درست است، زيرا عيسی مسيح برای شستن و پاک كردن گناهان ما، جان خود را فدا كرده است.

اول پترس ۳:۸-۹

[۸] اگر كسی به شما بدی كرد، به او بدی نكنيد، و اگر كسی به شما دشنام داد، به او دشنام ندهيد؛ بلكه برای ايشان دعای خير و بركت كنيد، زيرا ما بايد با ديگران مهربان باشيم؛ آنگاه خدا ما را بركت خواهد داد. [۹] اگر طالب يک زندگی خوب و خوش می‌باشيد، از سخنان بد و دروغ بپرهيزيد.

يوحنا ۳:۱۶

«كسانی كه به او ايمان بياورند، هيچ نوع محكوميت و هلاكتی در انتظارشان نيست؛ ولی كسانی كه به او ايمان نياورند، از هم اكنون محكوم‌اند، چون به يگانه فرزند خدا ايمان نياورده‌اند.

امثال ۱۳:۲۰

با اشخاص دانا معاشرت كن و دانا خواهی شد، با احمقان بنشين و زيان خواهی ديد.

روميان ۲:۱۱

زيرا خدا تبعيض قائل نمی‌شود.

روميان ۵:۸

اما ببينيد خدا چقدر ما را دوست داشت كه با وجود اينكه گناهكار بوديم، مسيح را فرستاد تا در راه ما فدا شود.

روميان ۸:۳۱

در جايی كه خدا حتی فرزند خود را از ما دريغ نكرد بلكه او را فرستاد تا در راه همۀ ما قربانی شود، آيا همه چيزها را به ما نخواهد بخشيد؟

روميان ۱۴:۱-۲

[۱] هر ايمانداری را كه مايل است به جمع شما بپيوندد، به گرمی بپذيريد، حتی اگر ايمانش ضعيف باشد. اگر عقايد او دربارۀ كارهای درست و نادرست، با عقايد شما متفاوت است، از او ايراد نگيريد. [۲] بعنوان مثال، بر سر خوردن يا نخوردن گوشت حيوانی كه برای بتها قربانی شده است، با او جر و بحث نكنيد. ممكن است شما در خوردن چنين گوشتی ايرادی نبينيد، اما ديگران چون ايمانشان ضعيف‌تر است، اين عمل را اشتباه بدانند و ترجيح دهند اصلاً گوشت نخورند و برای خوراک از سبزيجات استفاده كنند.

عبرانيان ۱۰:۲۴-۲۵

[۲۴] حال، به پاس آن همه لطفی كه خدا در حق ما كرده است، بياييد يكديگر را به محبت كردن و به انجام اعمال نيک تشويق و ترغيب نماييم. [۲۵] و نيز چنانكه برخی را عادت است، از حضور در مجالس عبادت كليسايی غافل نشويد، بلكه يكديگر را تشويق كنيد، بخصوص در اين روزها كه بازگشت مسيح نزديک می‌شود.

يوحنا ۶:۳۵-۳۷

[۳۵] باز يهوديان لب به اعتراض گشودند، چون عيسی ادعا كرده بود نانی است كه از آسمان آمده است. [۳۶] پس گفتند: «مگر اين همان عيسی، پسر يوسف نيست؟ همه‌‌ء ما پدر و مادرش را می‌شناسيم! حالا چطور شده كه ادعا می‌كند از آسمان آمده است؟» [۳۷] ولی عيسی جواب داد: «اينقدر اعتراض نكنيد.

کولوسيان ۳:۱۲-۱۴

[۱۲] حال كه خدا شما را برای اين زندگی تازه برگزيده و اينچنين شما را محبت كرده است، شما نيز بايد نسبت به ديگران دلسوز، مهربان، فروتن، ملايم و بردبار باشيد؛ [۱۳] و رفتار ديگران را تحمل كنيد و آماده باشيد تا ايشان را ببخشيد. هرگز از يكديگر كينه به دل نگيريد. از ياد نبريد كه مسيح شما را بخشيده است؛ پس شما نيز بايد ديگران را ببخشيد. [۱۴] مهم‌تر از همه، بگذاريد محبت هادی زندگی شما باشد، زيرا محبت عامل همبستگی كامل مسيحيان است.

متی ۵:۳۸-۴۲

[۳۸] «گفته شده كه اگر شخصی چشم كسی را كور كند، بايد چشم او را نيز كور كرد و اگر دندان كسی را بشكند، بايد دندانش را شكست. [۳۹] اما من می‌گويم كه اگر كسی به تو زور گويد، با او مقاومت نكن؛ حتی اگر به گونۀ راست تو سيلی زند، گونۀ ديگرت را نيز پيش ببر تا به آن نيز سيلی بزند. [۴۰] اگر كسی تو را به دادگاه بكشاند تا پيراهنت را بگيرد، عبای خود را نيز به او ببخش. [۴۱] اگر يک سرباز رومی به تو دستور دهد كه باری را به مسافت يک ميل حمل كنی، تو دو ميل حمل كن. [۴۲] اگر كسی از تو چيزی خواست، به او بده؛ و اگر از تو قرض خواست، او را دست خالی روانه نكن.

متی ۲۵:۳۴-۴۰

[۳۴] كی بيمار يا زندانی بوديد تا به ملاقات شما بياييم؟ [۳۵] «آنگاه به ايشان خواهم گفت: وقتی اين خدمتها را به كوچكترين برادران من می‌كرديد، در واقع به من می‌نموديد. [۳۶] «سپس بكسانی كه درطرف چپ من قرار دارند، خواهم گفت: ای لعنت شده‌ها از اينجا برويد وبه آتش ابدی داخل شويد كه برای شيطان و ارواح شيطانی آماده شده است. [۳۷] زيرا گرسنه بودم و شما به من خوراک نداديد؛ تشنه بودم و بمن آب نداديد؛ [۳۸] غريب بودم و بمن جا نداديد؛ برهنه بودم و مرا نپوشانيديد؛ بيمار و زندانی بودم و شما به ملاقاتم نيامديد. [۳۹] «جواب خواهند داد: خداوندا، كی شما گرسنه و تشنه يا غريب و برهنه يا بيمار و زندانی بوديد تا خدمتی به شما بكنيم؟ [۴۰] «در جواب خواهم گفت: وقتی به كوچكترين برادران من كمک نكرديد، در واقع به من كمک نكرديد.

روميان ۱۵:۱-۷

[۱] حتی اگر فكر می‌كنيم انجام چنين كارها از نظر خدا اشتباه نيست، باز بايد رعايت حال كسانی را بكنيم كه ممكن است كار ما را اشتباه تصور كنند. ما نبايد فقط به فكر خشنودی خودمان باشيم، بلكه وظيفه داريم اين زحمت را به خود بدهيم كه شک‌ها و نگرانيهای ديگران را نيز در نظر بگيريم. پس بهتر است به فكر خشنودی ديگران هم باشيم و فقط به خود نينديشيم. سعی كنيم كارهايمان تأثير خوبی بر ديگران بگذارد تا ايمانشان به خداوند تقويت گردد. [۲] مسيح نيز در پی خوشی و خشنودی خود نبود. كتاب آسمانی دربارۀ او می‌فرمايد: «او آمد تا اهانتهای دشمنان خدا را تحمل كند.» [۳] اين مطالب از مدتها پيش در كتاب آسمانی نوشته شده تا به ما صبر و دلگرمی بياموزد تا با اشتياق در انتظار روزی باشيم كه خدا گناه و مرگ را نابود كند. [۴] باشد تا خدايی كه عطا كنندۀ صبر و دلگرمی است، به شما كمک كند تا با هم در صلح و صفای كامل زندگی كنيد و نسبت به يكديگر همان طرز فكری را داشته باشيد كه مسيح نسبت به انسانها داشت. [۵] در آن صورت، همۀ ما خواهيم توانست يكدل و يک زبان خدا را كه پدر خداوند ما عيسی مسيح است، پرستش و تمجيد كنيم. [۶] يكديگر را به گرمی به جمع خود بپذيريد، همانطور كه مسيح نيز شما را به گرمی پذيرفته است. آنگاه بزرگی خدا بر مردم آشكار خواهد شد و ايشان نيز خدا را ستايش خواهند كرد. [۷] به ياد داشته باشيد كه عيسی مسيح آمد تا يهوديان را خدمت كند و به اين ترتيب ثابت نمايد كه خدا امين است و به وعده‌های خود كه به اجداد ايشان داده، عمل می‌كند.

روميان ۱۴:۱۰-۱۹

[۱۰] بنابراين، شما به هيچ وجه حق نداريد از برادر خود ايراد بگيريد و يا با نظر تحقير به او نگاه كنيد. به ياد داشته باشيد كه هر يک از ما بايد به تنهايی در مقابل تخت داوری خدا بايستيم تا او ما را داوری كند؛ [۱۱] زيرا خداوند در كتاب آسمانی فرموده است: «به حيات خود قسم كه تمام مردم در مقابل من زانو زده، به زبان خود مرا ستايش خواهند كرد.» [۱۲] بلی، هر يک از ما بايد به خدا حساب پس بدهيم. [۱۳] پس بهتر است از يكديگر ايراد نگيريد. درعوض بكوشيد رفتارتان بگونه‌ای باشد كه برادر مسيحی‌تان آن را گناه بحساب نياورد، در غيراينصورت ممكن است ايمانش سست گردد. [۱۴] من خود، به سبب اختياری كه عيسای خداوند به من داده است، يقين دارم كه خوردن گوشت قربانی بتها بخودی خود اشكالی ندارد. اما اگر كسی اين كار را نادرست و گناه می‌پندارد، نبايد چنين گوشتی را بخورد، زيرا در اينصورت مرتكب گناه شده است. [۱۵] همچنين اگر می‌بينيد كه آنچه می‌خوريد موجب آزردگی وجدان برادرتان می‌شود، بايد از اين كار دست بكشيد، درغيراينصورت بر اساس محبت رفتار نمی‌كنيد. اجازه ندهيد خوردن شما باعث از بين رفتن ايمان كسی شود كه مسيح در راه او جانش را فدا كرد. [۱۶] پس كاری نكنيد كه برای آن از شما ايراد بگيرند، حتی اگر آن كار بنظر خودتان درست باشد. [۱۷] چون ملكوت خدا كه هدف زندگی ما مسيحيان است، خوردن و نوشيدن نيست بلكه بهره‌مند شدن از نيكی و آرامش و شادی است كه روح‌القدس عطا می‌فرمايد. [۱۸] اگر در خدمت به مسيح، اين اصول را رعايت كنيد، گذشته از اينكه خدا را خشنود می‌سازيد، باعث آزردگی كسی نيز نمی‌شويد. [۱۹] پس هدف شما اين باشد كه با ساير ايمانداران در صلح و صفا بسر ببريد تا باعث تقويت ايمانشان گرديد.

Persian Bible (FACB) 2005