Beblia

آیات کتاب مقدس در موضوع

مباحث

شخصیت خوب: [قناعت]

[۲۵] آيا غصه خوردن می‌تواند يک لحظه عمرتان را طولانی‌تر كند؟ [۲۶] «چرا برای لباس و پوشاک غصه می‌خوريد؟ به گلهای سوسن كه در صحرا هستند، نگاه كنيد. آنها برای لباس غصه نمی‌خورند. [۲۷] با اين حال به شما می‌گويم كه سليمان هم باتمام شكوه و ثروت خود، هرگز لباسی به زيبايی اين گلهای صحرايی نپوشيد. [۲۸] پس اگر خدا در فكر گلهايی است كه امروز هستند و فردا از بين می‌روند، چقدر بيشتر در فكر شماست، ای كم ايمانان. [۲۹] «پس غصۀ خوراک و پوشاک را نخوريد. چون بی‌ايمانان دربارۀ اين چيزها دائماً فكر می‌كنند و سخن می‌گويند. شما با ايشان فرق داريد. پدر آسمانی شما كاملاً می‌داند شما به چه نياز داريد. [۳۰] اگر شما قبل از هرچيز، به ملكوت و عدالت خدا دل ببنديد، او همۀ اين نيازهای شما را برآورده خواهد ساخت. [۳۱] «پس غصۀ فردا را نخوريد، چون خدا در فكر فردای شما نيز می‌باشد. مشكلات هر روز برای همان روز كافی است؛ لازم نيست مشكلات روز بعد را نيز به آن بيفزاييد.» [۳۲] «از كسی ايراد نگيريد تا از شما نيز ايراد نگيرند. زيرا هرطور كه با ديگران رفتار كنيد، همانگونه با شما رفتار خواهند كرد. [۳۳] چرا پر كاه را در چشم برادرت می‌بينی، اما تير چوب را در چشم خودت نمی‌بينی؟

دوم قرنتيان ۱۱:۲۳-۲۵

[۲۳] به نقاط دور دست و خسته كننده سفر كرده‌ام؛ طغيان رودخانه‌ها، حملۀ دزدان، آزار هموطنان يهودی و نيز آزار غيريهوديان همواره مرا تهديد كرده است. در شهرها با خطر هجوم جمعيت خشمگين، و در بيابان و دريا با خطر مرگ روبرو بوده‌ام. در كليساها نيز خطر كسانی كه بدروغ ادعای برادری دارند، مرا تهديد كرده است. [۲۴] با خستگی و مشقت و بی‌خوابی خو گرفته‌ام. گرسنگی و تشنگی كشيده‌ام و چيزی برای خوردن نداشته‌ام. بارها سرمای زمستان را بدون لباس كافی گذرانده‌ام. [۲۵] علاوه بر تمام اينها، باری دارم كه روز و شب بر دوشم سنگينی می‌كند و آن احساس مسئوليتی است كه برای تمام كليساها دارم.

فيليپيان ۴:۱۲-۱۳

[۱۲] می‌دانم كه در تنگدستی و دولتمندی، چگونه زندگی كنم. رمز قناعت را در هر شرايطی آموخته‌ام، چه سير باشم چه گرسنه، چه زياد داشته باشم و چه اندک. [۱۳] هر چه خدا از من بخواهد، با كمک مسيح می‌توانم انجام دهم، زيرا مسيح قدرت انجام آن را به من می‌بخشد.

عبرانيان ۱۳:۵

از پول دوستی بپرهيزيد و به آنچه داريد قانع باشيد، زيرا خدا فرموده است: «شما را هرگز تنها نخواهم گذاشت و ترک نخواهم كرد.»

اول تيموتيوس ۶:۶-۷

[۶] ما چيزی با خود به اين دنيا نياورده‌ايم و چيزی نيز نخواهيم برد. [۷] پس اگر خوراک و پوشاک كافی داريم، بايد راضی باشيم، حتی اگر ثروتی هم نداشته باشيم؛

لوقا ۱۲:۱۵

اما اگر از من می‌شنويد، از طمع فرار كنيد، چون زندگی حقيقی به ثروت بستگی ندارد.»

دوم قرنتيان ۱۲:۱۰

شما مرا مجبور كرديد كه مانند يک نادان، اينچنين از خود تعريف كنم، درحاليكه شما خود می‌بايست مرا می‌ستوديد. زيرا گرچه هيچ هستم، اما از اين «فرستادگان برگزيده و عالی مقام خدا!» هيچ كم ندارم.

مزامير ۳۷:۳-۴

[۳] بر خداوند توكل نما و نيكويی كن تا در زمين خود در كمال امنيت زندگی كنی. [۴] با خدا خوش باش و او آرزوی دلت را به تو خواهد داد.

اول تيموتيوس ۶:۱۰-۱۱

[۱۰] ای تيموتائوس، تو مرد خدايی! از اين اعمال زشت بگريز، و راستی و تقوا را پيشۀ خود ساز؛ به خدا اعتماد كن؛ انسانها را محبت نما؛ صبور و مهربان باش. [۱۱] برای خدا خوب بجنگ. زندگی جاويد را كه خدا به تو عطا كرده است، محكم نگاه دار؛ تو خود نيز در حضور شاهدان بسيار، بروشنی وفاداری خود را به خدا اعتراف كردی.

امثال ۱۶:۸

مال كم كه از راه درست به دست آمده باشد بهتر است از ثروت هنگفتی كه از راه نادرست فراهم شده باشد.

امثال ۲۸:۶

انسان بهتر است فقير و درستكار باشد تا ثروتمند و كلاه‌بردار.

جامعه ۳:۱۳

بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اينها بخششهای خداوند هستند.

Persian Bible (FACB) 2005