Beblia

آیات کتاب مقدس در موضوع

مباحث

زندگی: [درد]

خواست و ارادۀ من، سعادتمندی شماست و نه بدبختی‌تان، و كسی بجز من از آن آگاه نيست. من می‌خواهم به شما اميد و آيندۀ خوبی ببخشم.

مزامير ۳۴:۱۸

خداوند نزديک دل‌شكستگان است؛ او آنانی را كه اميد خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.

مزامير ۱۴۷:۳

او دلشكستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ايشان را می‌بندد.

مکاشفه ۲۱:۴

خدا تمام اشكها را از چشمان آنها پاک خواهد ساخت. ديگر نه مرگی خواهد بود و نه غمی، نه ناله‌ای و نه دردی، زيرا تمام اينها متعلق به دنيای پيشين بود كه از بين رفت.»

متی ۴:۲۳-۲۵

[۲۳] عيسی در سراسر جليل می‌گشت و در عبادتگاه يهوديان تعليم می‌داد، و به هر جا می‌رسيد مژده ملكوت خدا را اعلام می‌كرد و هر نوع مرض و بيماری را شفا می‌بخشيد. [۲۴] شهرت معجزات او از مرزهای جليل نيز گذشت، به طوری كه حتی بيماران از سوريه می‌آمدند تا شفا يابند. عيسی هر نوع مرض و درد را شفا می‌داد و هر ديوانه و غشی و افليج را سلامتی می‌بخشيد. [۲۵] او به هر جا كه گام می‌نهاد، انبوه جمعيت از جليل، دكاپوليس، اورشليم و سراسر يهوديه، و حتی از آنطرف رود اردن بدنبالش براه می‌افتادند.

مزامير ۲۳:۱-۶

[۱] خداوند شبان من است؛ محتاج به هيچ‌چيز نخواهم بود. [۲] در مرتعهای سبز مرا می‌خواباند، بسوی آبهای آرام هدايتم می‌كند [۳] و جان مرا تازه می‌سازد. او بخاطر نام پرشكوه خود مرا به راه راست رهبری می‌كند. [۴] حتی اگر از درۀ تاريک مرگ نيز عبور كنم، نخواهم ترسيد، زيرا تو، ای شبان من، با من هستی! عصا و چوبدستی تو به من قوت قلب می‌بخشد. [۵] در برابر چشمان دشمنانم سفره‌ای برای من می‌گسترانی، از من همچون مهمانی عزيز پذيرايی می‌كنی و جامم را لبريز می‌سازی. [۶] اطمينان دارم كه در طول عمر خود، نيكويی و رحمت تو، ای خداوند، همراه من خواهد بود و من تا ابد در خانۀ تو ساكن خواهم شد.

دوم قرنتيان ۱:۳-۸

[۳] چقدر بايد خدا را شكر كنيم، خدايی كه پدر خداوند ما عيسی مسيح است، خدايی كه سرچشمۀ لطف و مهربانی است و در زحمات، ما را تسلی و قوت قلب می‌بخشد. بلی، او ما را تسلی می‌دهد تا ما نيز همين تسلی را به كسانی دهيم كه در زحمتند و به همدردی و تشويق ما نياز دارند. [۴] *** [۵] يقين بدانيد كه هر قدر برای مسيح بيشتر زحمت ببينيم، از او تسلی و دلگرمی بيشتری خواهيم يافت. [۶] ما برای رساندن نجات و تسلی خدا به شما، زحمات بسياری متحمل می‌شويم. اما در اين زحمات، خدا ما را تسلی عطا كرده است، كه اين نيز به منظور كمک به شماست؛ تا بدانيد كه وقتی شما نيز در سختی قرار می‌گيريد، او شما را تسلی خواهد داد. او به شما اين قدرت را خواهد بخشيد كه ناملايمات را تحمل كنيد. [۷] *** [۸] ايمانداران عزيز، بی‌شک شنيده‌ايد كه در ايالت «آسيا» چه سختی‌ها كشيديم. فشار مشكلات بحدی بود كه اميد نداشتيم زنده بمانيم،

اول پترس ۴:۱۲-۱۹

[۱۲] ای عزيزان، از آزمايشها و زحماتی كه گريبانگير شماست، متعجب و حيران نباشيد و فكر نكنيد كه امری غريب بر شما واقع شده است، زيرا اين مصائب برای آزمايش ايمان شماست. [۱۳] شاد باشيد كه به اين طريق می‌توانيد در رنج و زحمت مسيح شريک شويد؛ به اين ترتيب در روز بازگشت پرجلال او، شادی شما كامل خواهد شد. [۱۴] اگر بخاطر مسيحی بودن، شما را دشنام دهند و نفرين كنند، شاد باشيد زيرا در اينصورت گرمی روح پرجلال خدا را احساس خواهيد كرد كه وجود شما را فرا می‌گيرد. [۱۵] اما مراقب باشيد كسی از شما، به جرم قتل، دزدی، خرابكاری و يا دخالت در زندگی ديگران، رنج و زحمت نبيند. [۱۶] اما اگر به علت مسيحی بودن، مورد اذيت و آزار قرار گيريد، شرمگين نشويد، بلكه افتخار كنيد كه نام مسيح بر شماست و خدا را بخاطر آن شكر گوييد! [۱۷] زيرا زمان داوری فرا رسيده است، و ابتدا فرزندان خدا داوری خواهند شد. پس اگر ما كه فرزندان خدا هستيم، مورد داوری قرار خواهيم گرفت، چه سرنوشت هولناكی در انتظار كسانی است كه به انجيل خداوند ايمان نياورده‌اند؟ [۱۸] و اگر اشخاص درستكار به زحمت نجات خواهند يافت، بر سر بی‌دينان و گناهكاران چه خواهد آمد؟ [۱۹] بنابراين، اگر به خواست خدا دچار رنج و زحمتی می‌شويد، اشكالی ندارد؛ به كارهای خوب خود ادامه دهيد و به خدا اعتماد كنيد كه خالق شماست، زيرا او هرگز شما را رها نخواهد نمود.

يوحنا ۱۶:۱۶-۲۴

[۱۶] بزودی خواهم رفت و ديگر مرا نخواهيد ديد. ولی بعد از مدت كوتاهی باز می‌گردم و دوباره مرا خواهيد ديد!» [۱۷] بعضی از شاگردان او از يكديگر پرسيدند: «استاد چه می‌گويد؟ منظورش از اين سخن چيست كه می‌گويد: ديگر مرا نخواهيد ديد، ولی بعد از مدت كوتاهی دوباره مرا خواهيد ديد؟ [۱۸] منظورش از «نزد پدر می‌روم» چيست؟» [۱۹] عيسی متوجه شد كه شاگردان می‌خواهند از او سؤال كنند. پس فرمود: «می‌پرسيد منظورم چيست كه گفتم: ديگر مرا نخواهيد ديد، ولی بعد از مدت كوتاهی خواهيد ديد؟ [۲۰] مردم دنيا از رفتن من خوشحال خواهند شد ولی شما محزون خواهيد گرديد و گريه خواهيد كرد. ولی وقتی دوباره مرا ببينيد، گريه‌‌ء شما تبديل به شادی خواهد شد. [۲۱] همچون زنی كه درد می‌كشد تا نوزادی به دنيا آورد؛ ولی بعد از زايمان، رنج او به شادی تبديل می‌شود و درد را فراموش می‌كند، زيرا انسان جديدی به دنيا آورده است. [۲۲] شما نيز اكنون غمگين می‌باشيد، ولی دوباره شما را خواهم ديد. آنگاه شاد خواهيد شد و كسی نمی‌تواند آن شادی را از شما بگيرد. [۲۳] در آنموقع ديگر از من چيزی نخواهيد خواست، چون واقعاً می‌توانيد مستقيم نزد «پدر» برويد، و به نام من، هر چه می‌خواهيد از او دريافت كنيد. [۲۴] تابحال به نام من چيزی نخواسته‌ايد. بخواهيد تا بيابيد و شاد شويد و شادی‌تان كامل گردد.

عبرانيان ۱۲:۱-۱۱

[۱] پس حال كه در اين ميدان مسابقه، چنين گروه انبوهی از ايمانداران را داريم كه برای تماشای ما گرد آمده‌اند، بياييد هر آنچه را كه سبب كُندی يا عقب افتادن ما در اين مسابقه می‌شود، از خود دور كنيم، و با صبر و شكيبايی در اين ميدان بسوی هدف بدويم؛ [۲] و برای پيروزی در اين مسابقۀ روحانی، به عيسی چشم بدوزيم كه چنين ايمانی را در قلب ما ايجاد كرده و آن را كامل خواهد ساخت. زيرا او خود نيز در همين مسير، صليب، و خفت و خواری آن را تحمل كرد، چون می‌دانست در پی آن، خوشی و شادی عظيمی نصيبش خواهد شد. به همين جهت، اكنون در جايگاه افتخار، يعنی در دست راست تخت خدا نشسته است. [۳] پس اگر می‌خواهيد در اين مسابقه خسته و دلسرد نشويد، به صبر و پايداری مسيح بينديشيد، به او كه از سوی گناهكاران مصيبت‌ها كشيد. [۴] از اين گذشته، شما تاكنون در مقابل گناه و وسوسه‌های شيطان تا پای جان مقاومت نكرده‌ايد. [۵] گويا بكلی از ياد برده‌ايد كه كلام خدا برای تشويق شما فرزندان خدا، چه می‌گويد. كلام خدا می‌فرمايد: «پسرم، هرگاه خداوند تو را تنبيه كند، دلگير نشو، و هرگاه اشتباهات تو را خاطرنشان سازد، دلسرد نشو. [۶] زيرا اگر تو را تأديب می‌كند، به اين علت است كه دوستت دارد، و اگر تو را تنبيه می‌نمايد، به اين دليل است كه فرزند او هستی.» [۷] كدام پسر است كه پدرش او را تنبيه نكند؟ در واقع، خدا همان رفتاری را با شما می‌كند كه هر پدر مهربانی با فرزندش می‌كند. پس، بگذاريد خدا شما را تأديب نمايد. [۸] اما اگر خدا هرگز شما را تأديب و تنبيه نكند، معلوم می‌شود كه اصلاً فرزند او نيستيد، زيرا هر پدری فرزندش را تنبيه می‌كند. [۹] ما در اين دنيا به پدرانمان كه ما را تنبيه می‌كنند، احترام می‌گذاريم؛ پس چقدر بيشتر بايد به تأديب پدر روحانی‌مان خدا، تن در دهيم تا حيات واقعی را بيابيم. [۱۰] پدران ما به صلاحديد خود در دوران كوتاه كودكی‌مان، ما را تأديب می‌كردند. اما تأديب خدا برای خير و صلاح ماست، تا مانند او پاک و مقدس گرديم. [۱۱] تنبيه شدن خوشايند نيست، بلكه دردناک است. اما نتيجۀ آن، زندگی پاک و صفات پسنديده است كه بعد از آن ظاهر خواهد شد.

روميان ۸:۱۸-۲۸

[۱۸] با وجود اين، سختی‌هايی كه در زمان حاضر متحمل می‌شويم، در مقابل جلال و شكوهی كه در آينده خدا نصيبمان خواهد ساخت، هيچ است. [۱۹] تمام آفرينش نيز بی‌صبرانه منتظر روزی است كه خدا فرزندان خود را پس از مرگ زنده كند. [۲۰] زيرا جهان برخلاف خواست خود، به دستور خدا محكوم به فنا شد. اما اين اميد هست كه روزی جهان از قيد فنا رها شود و در آزادی پرشكوهی كه متعلق به فرزندان خداست، شريک گردد. [۲۱] *** [۲۲] چون می‌دانيم كه حتی حيوانات و گياهان نيز كه گرفتار بيماری و مرگند، همچون زنی كه در حال زاييدن است، درد می‌كشند و در انتظار اين واقعۀ بزرگ، روزشماری می‌كنند. [۲۳] حتی ما مسيحيان، با اينكه روح خدا را بعنوان نشانه‌ای از شكوه و جلال آينده در خود داريم، با آه و ناله در انتظاريم تا از درد و رنج آزاد شويم. بلی، ما نيز با اشتياق بسيار، منتظر روزی هستيم كه خدا امتيازات كامل ما را بعنوان فرزندانش، به ما عطا كند. يكی از اين امتيازات، طبق وعدۀ او، بدن تازه‌ای است كه نه دچار بيماری می‌شود و نه مرگ بر آن قدرت دارد. [۲۴] ما با اميد، نجات يافته‌ايم؛ و اميد يعنی انتظار دريافت چيزی كه هنوز نداريم؛ زيرا اگر كسی چيزی را در اختيار داشته باشد، نيازی نيست كه به اميد آن باشد. [۲۵] پس وقتی برای چيزی كه هنوز رخ نداده، به خدا اميدواريم، بايد با صبر و حوصله منتظر آن بمانيم. [۲۶] به اين وسيله، يعنی بوسيلۀ ايمان ما، روح خدا ما را در مشكلات زندگی و در دعاهايمان ياری می‌دهد، زيرا ما حتی نمی‌دانيم چگونه و برای چه بايد دعا كنيم. اما روح خدا با چنان احساس عميقی از جانب ما دعا می‌كند كه با كلمات قابل توصيف نيست؛ [۲۷] و خدا كه از دل ما باخبر است، می‌داند كه روح‌القدس چه می‌گويد، زيرا آنچه كه او بجای ما دعا می‌كند، طبق خواست خداست. [۲۸] و ما می‌دانيم كه خدا همه چيزها را برای خيريت كسانی بكار می‌برد كه او را دوست دارند و فراخوانده شده‌اند تا خواست او را انجام دهند.

مزامير ۹۱:۱-۱۶

[۱] آنكه به خدای قادر مطلق پناه می‌برد، زير سايۀ او در امان خواهد بود. [۲] او به خداوند خواهد گفت «تو پناهگاه و خدای من هستی. من بر تو توكل دارم.» [۳] خداوند، تو را از هر دام خطرناک و بيماری كشنده خواهد رهانيد. [۴] او تو را در زير بالهای خود خواهد گرفت و از تو مراقبت خواهد كرد. وعده‌های امين او برای تو چون سلاح و سپر می‌باشد. [۵] از بلاهای شب نخواهی ترسيد و از حملات ناگهانی روز بيم نخواهی داشت. وبايی كه درتاريكی می‌خزد تو را نخواهد ترساند و طاعونی كه در روشنايی كشتار می‌كند تو را نخواهد هراساند. [۶] *** [۷] اگر هزار نفر در كنار تو بيفتند و ده هزار نفر در اطراف تو جان بسپارند، به تو آسيبی نخواهد رسيد. [۸] تنها با چشمان خود، خواهی نگريست و مجازات گناهكاران را خواهی ديد. [۹] هيچ بدی دامنگير تو نخواهد شد و بلايی بر خانۀ تو سايه نخواهد افكند، زيرا تو به خداوند پناه برده‌ای و زير سايۀ خدای قادر متعال بسر می‌بری. [۱۰] *** [۱۱] او به فرشتگان خود دستور می‌دهد تا به هر راهی كه بروی، از تو حمايت و محافظت كنند. [۱۲] آنها تو را روی دست خود خواهند گرفت تا پايت به سنگ نخورد. [۱۳] شير درنده و مار سمی را زيرپا له خواهی كرد و آسيبی به تو نخواهد رسيد! [۱۴] خداوند می‌فرمايد: «آنانی را كه مرا دوست دارند، نجات خواهم داد و كسانی را كه مرا می‌شناسند، محافظت خواهم كرد. [۱۵] وقتی دعا كنند، دعايشان را مستجاب خواهم ساخت و چون در زحمت بيفتند، به كمک ايشان خواهم شتافت؛ آنها را خواهم رهانيد و سرافراز خواهم ساخت. [۱۶] به آنها عمر دراز خواهم بخشيد و نجاتشان خواهم داد.»

Persian Bible (FACB) 2005