Beblia

آیات کتاب مقدس در موضوع

مباحث

اسرار: [غولها در کتاب مقدس]

خداوند بخاطر آنها بر من نيز خشمناک شد و به من فرمود: «تو به سرزمين موعود داخل نخواهی شد.

در آن موقع، من سرزمين تسخير شده را به قبيله‌های رئوبين، جاد و نصف قبيلهٔ مَنَسی دادم. به قبيله‌های رئوبين و جاد ناحيهٔ شمال عروعير را كه در كنار رود ارنون است به اضافهٔ نصف كوهستان جلعاد را با شهرهايش دادم،

پيدايش ۶:۴

هنگامی كه خداوند ديد مردم غرق در گناهند و دايماً بسوی زشتی‌ها و پليدی‌ها می‌روند، از آفرينش انسان متأسف و محزون شد.

اشعيا ۴۰:۲۲

خدا دنيا را آفريده است؛ همان خدايی كه بر فراز كرۀ زمين نشسته و مردم روی زمين در نظر او مانند مورچه هستند. او آسمانها را مثل پرده پهن می‌كند و از آنها خيمه‌ای برای سكونت خود می‌سازد.

يعقوب ۲:۲۴

پس می‌بينيد كه انسان علاوه بر ايمان، بوسيلۀ اعمال خود نيز رستگار می‌گردد.

يشوع ۱۱:۲۱

اين است نامهای پادشاهانی كه در سمت شرقی رود اردن بودند و شهرهای آنها بوسيلۀ بنی‌اسرائيل تصرف شد: (شهرهای آنها از درۀ ارنون تا كوه حرمون، كه شامل تمام نواحی شرقی درۀ اردن می‌شد، امتداد داشت.)

يهودا ۱:۶

همچنين يادآوری می‌كنم كه خدا فرشتگانی را كه زمانی پاک و مقدس بودند، ولی خود را به گناه آلوده ساختند، در تاريكی مطلق محبوس فرموده تا روز داوری فرا برسد.

اعداد ۱۳:۲۳-۳۳

[۲۳] زيرا مردن بهتر از اين است كه به سرزمينی كه در پيش داريم برويم! در آنجا خداوند ما را هلاک می‌كند و زنان و بچه‌هايمان اسير می‌شوند. بياييد به مصر باز گرديم.» [۲۴] پس به يكديگر گفتند: «بياييد يک رهبر انتخاب كنيم تا ما را به مصر بازگرداند.» [۲۵] موسی و هارون در برابر قوم اسرائيل به خاک افتادند. [۲۶] يوشع پسر نون و كاليب پسر يَفُنّه كه جزو كسانی بودند كه به بررسی سرزمين كنعان رفته بودند، جامۀ خود را چاک زدند [۲۷] و به همهٔ قوم خطاب كرده، گفتند: «سرزمينی كه بررسی كرديم سرزمين بسيار خوبی است. [۲۸] اگر خداوند از ما راضی است، ما را بسلامت به اين سرزمين حاصلخيز خواهد رساند و آن را به ما خواهد داد. [۲۹] پس بضد خداوند قيام نكنيد و از مردم آن سرزمين نترسيد، چون شكست دادن آنها برای ما مثل آب خوردن است. خداوند با ماست، ولی آنان پشتيبانی ندارند. از آنها نترسيد!» [۳۰] ولی قوم اسرائيل بعوض قبول اين پيشنهاد، ايشان را تهديد به مرگ كردند كه ناگاه حضور پرجلال خداوند در خيمۀ عبادت بر تمام قوم نمايان گرديد و خداوند به موسی فرمود: «تا به كی اين قوم مرا اهانت می‌كنند؟ آيا بعد از همۀ اين معجزاتی كه در ميان آنها كرده‌ام باز به من ايمان نمی‌آورند؟ [۳۱] من ايشان را با بلايی هلاک می‌كنم و از تو قومی بزرگتر و نيرومندتر بوجود می‌آورم.» [۳۲] موسی به خداوند عرض كرد: «اما وقتی مصريها اين را بشنوند چه خواهند گفت؟ آنها خوب می‌دانند كه تو با چه قدرت عظيمی قوم خود را نجات دادی. [۳۳] مصری‌ها اين موضوع را برای ساكنان سرزمين كنعان تعريف خواهند كرد. كنعانيها اطلاع دارند كه تو، ای خداوند، با ما هستی و خود را در ابری كه بالای سر ماست ظاهر می‌كنی و با ستون ابر و آتش، شب و روز ما را هدايت می‌نمايی.

مزامير ۳:۶

از هزاران دشمنی كه از هر سو مرا احاطه كرده‌اند، ترسی ندارم.

مکاشفه ۱۷:۸

زمانی در بدن آن حيوان، رمقی بود، ولی حالا ديگر نيست. با وجود اين، از چاه بی‌انتها به زودی بالا می‌آيد و در فنای ابدی فرو خواهد رفت. مردم دنيا، غير از كسانی كه نامشان در دفتر حيات نوشته شده بود، وقتی حيوان پس از مرگ، دوباره ظاهر شود، مات و مبهوت خواهند ماند.

روميان ۶:۲۳

ای برادران عزيز، شما كه از اصول شريعت آگاهی داريد، يقيناً می‌دانيد كه وقتی شخصی می‌ميرد، اصول شريعت ديگر بر او حاكم نيست.

عاموس ۲:۹-۱۰

[۹] «ولی ای اسرائيل، من بخاطر شما اموری‌ها را كه همچون درختان سرو، بلند قد و مانند درختان بلوط قوی بودند، بكلی از ميان بردم. [۱۰] شما را از مصر بيرون آوردم و مدت چهل سال در بيابان رهبری كردم تا زمين اموری‌ها را به تصرف خود درآوريد.

تثنييه ۲:۱۰-۲۱

[۱۰] ايمی‌ها و عناقی‌ها غالباً رفائی خوانده می‌شوند، ولی موآبيها ايشان را ايمی می‌خوانند. [۱۱] در روزگار پيشين حوريها در سعير سكونت داشتند، ولی ادومی‌ها يعنی اعقاب عيسو آنها را بيرون رانده، جايشان را گرفتند، همانطور كه اسرائيل جای مردم كنعان را كه خداوند سرزمينشان را به اسرائيل بخشيده بود، گرفتند.) [۱۲] خداوند فرمود: «اكنون برخيزيد و از رود زارَد بگذريد.» ما چنين كرديم. [۱۳] سی و هشت سال پيش، ما قادش را ترک گفته بوديم. همانطور كه خداوند فرموده بود، در اين مدت تمام جنگجويان ما از بين رفتند. [۱۴] خداوند برضد آنها بود و سرانجام همۀ آنها را از بين برد. [۱۵] پس از اينكه تمام جنگجويان مردند [۱۶] خداوند به من فرمود: [۱۷] «امروز بايد از شهر عار كه در مرز موآب است بگذريد. [۱۸] وقتی به سرزمين عمونيها كه از نسل لوط هستند نزديک شديد با آنها كاری نداشته باشيد و با ايشان وارد جنگ نشويد، زيرا هيچ زمينی را از سرزمينی كه به ايشان بخشيده‌ام، به شما نخواهم داد.» [۱۹] (آن ناحيه نيز زمانی محل سكونت رفائيها كه عمونيها ايشان را زَمزُمی می‌خوانند، بود. [۲۰] آنها قبيلهٔ بسيار بزرگی بودند و مثل عناقيها قد بلندی داشتند، ولی خداوند ايشان را هنگام ورود عمونی‌ها از بين برد و عمونی‌ها بجای ايشان در آنجا سكونت كردند. [۲۱] خداوند به همين نحو به اعقاب عيسو در كوه سعير كمک كرده بود و آنها حوری‌ها را كه قبل از ايشان در آنجا سكونت داشتند از بين برده و تا امروز بجای ايشان ساكن شده‌اند.

پيدايش ۶:۱-۴

[۱] در اين زمان كه تعداد انسانها روی زمين زياد می‌شد، پسران خدا ‌ مجذوب دختران زيباروی انسانها شدند و هر كدام را كه پسنديدند، برای خود به زنی گرفتند. [۲] آنگاه خداوند فرمود: «روح من هميشه در انسان باقی نخواهد ماند، زيرا او موجودی است فانی و نفسانی. پس صد و بيست سال به او فرصت می‌دهم تا خود را اصلاح كند.» [۳] پس از آنكه پسران خدا و دختران انسانها باهم وصلت نمودند، مردانی غول‌آسا از آنان به وجود آمدند. اينان دلاوران معروف دوران قديم هستند. [۴] هنگامی كه خداوند ديد مردم غرق در گناهند و دايماً بسوی زشتی‌ها و پليدی‌ها می‌روند، از آفرينش انسان متأسف و محزون شد.

اول تواريخ ۲۰:۴-۸

[۴] پس از مدتی باز جنگی با فلسطينی‌ها در جازر درگرفت. سبكای حوشاتی، سفای را كه يک غول فلسطينی بود، كشت و فلسطينی‌ها تسليم شدند. [۵] در طی جنگ ديگری با فلسطينی‌ها، الحانان (پسر ياعير)، لحمی را كه برادر جليات جتی بود و نيزه‌ای به كلفتی چوب نساجها داشت، كشت. [۶] يک بار هم وقتی فلسطينی‌ها در جت با اسرائيلی‌ها می‌جنگيدند، يک غول فلسطينی كه در هر دست و پايش شش انگشت داشت، نيروهای اسرائيلی را به ستوه آورد. آنگاه يوناتان، برادر زادۀ داود كه پسر شمعا بود، او را كشت. [۷] اين سه مرد كه به دست داود و سربازان او كشته شدند، از نسل غول‌پيكران جت بودند. [۸] شيطان خواست اسرائيل را دچار مصيبت نمايد، پس داود را اغوا كرد تا اسرائيل را سرشماری كند.

دوم سموئيل ۲۱:۱۵-۲۲

[۱۵] در جنگی كه بعد در جُب با فلسطينی‌ها درگرفت، سبكای حوشاتی يک غول فلسطينی ديگر به نام ساف را كشت. [۱۶] بار ديگر در همان محل، الحانان برادر جليات جتی را كه چوب نيزه‌اش به كلفتی چوب نساجها بود، كشت. [۱۷] يک بار هم وقتی فلسطينی‌ها در جت با اسرائيلی‌ها می‌جنگيدند، يک غول فلسطينی كه در هر دست و پايش شش انگشت داشت، نيروهای اسرائيلی را به ستوه آورد. آنگاه يوناتان، برادرزادۀ داود كه پسر شمعا بود، او را كشت. [۱۸] اين چهار مرد كه به دست داود و سربازان او كشته شدند از نسل غول‌پيكران جت بودند. [۱۹] وقتی كه خداوند داود را از دست شائول و دشمنان ديگرش رهانيد، او اين سرود را برای خداوند سراييد: [۲۰] خداوند قلعۀ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. [۲۱] خدايم صخرۀ محكمی است كه به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌كند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجات دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. [۲۲] او را به كمک خواهم طلبيد و از چنگ دشمنان رهايی خواهم يافت. ای خداوند تو شايستۀ پرستش هستی!

Persian Bible (FACB) 2005