Beblia

آیات کتاب مقدس در موضوع

مباحث

زندگی: [والدین]

کولوسيان ۳:۲۱

ای پدران، فرزندان خویش را تلخکام مسازید، مبادا دلسرد شوند.

افسسيان ۶:۴

ای پدران، فرزندان خود را خشمگین مسازید، بلکه آنها را با تعلیم و تربیت خداوند بزرگ کنید.

سفر خروج ۲۰:۱۲

«پدر و مادر خود را گرامی دار تا در سرزمینی که یهوه خدایت به تو می‌بخشد، روزهایت دراز شود.

عبرانيان ۱۲:۱۱

هیچ تأدیبی در حین انجام شدن، خوشایند نیست، بلکه دردناک است. امّا بعد برای کسانی که به وسیلۀ آن تربیت شده‌اند، میوۀ آرامش و پارسایی به بار می‌آورد.

امثال ۱۳:۲۴

آن که چوب را بازمی‌دارد، از فرزندش نفرت می‌کند، اما آن که فرزندش را دوست می‌دارد، به سعی تمام او را ادب خواهد کرد.

امثال ۲۲:۶

جوان را در رفتن به راهی که درخور اوست تربیت کن، که تا پیری هم از آن منحرف نخواهد شد.

امثال ۲۹:۱۵

چوب و توبیخ، حکمت می‌بخشد، اما جوانی که به حال خود رها شود، مادرش را شرمسار می‌سازد.

امثال ۲۹:۱۷

فرزندِ خود را ادب کن که تو را آسودگی خواهد بخشید، و مایۀ خشنودی جانت خواهد بود.

نوحه ۳:۲۲-۲۳

[۲۲] محبتهای خداوند هرگز پایان نمی‌پذیرد، زیرا که رحمتهای او بی‌زوال است؛ [۲۳] آنها هر بامداد تازه می‌شود؛ وفاداری تو عظیم است.

متی ۶:۳۳-۳۴

[۳۳] بلکه نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد. [۳۴] پس نگران فردا مباشید، زیرا فردا نگرانی خود را خواهد داشت. مشکلات امروز برای امروز کافی است!

فيليپيان ۴:۶-۷

[۶] برای هیچ چیز نگران نباشید، بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه، همراه با شکرگزاری، درخواستهای خود را به خدا ابراز کنید. [۷] بدین‌گونه، آرامش خدا که فراتر از تمامی عقل است، دلها و ذهنهایتان را در مسیحْ عیسی محفوظ نگاه خواهد داشت.

امثال ۱:۸-۹

[۸] پسرم، به رهنمود پدر خویش گوش فرا ده و تعلیم مادر خویش را ترک منما؛ [۹] زیرا تاج زیبا بر سرت و جواهر بر گردنت خواهد بود.

اول پترس ۵:۲-۳

[۲] گلۀ خدا را که به دست شما سپرده شده است شبانی و نظارت کنید، امّا نه به اجبار بلکه با میل و رغبت، [آن‌گونه که خدا می‌خواهد]؛ و نه برای منافع نامشروع بلکه با عشق و علاقه. [۳] نه آنکه بر کسانی که به دست شما سپرده شده‌اند سروری کنید، بلکه برای گله نمونه باشید،

اعمال رسولان ۲:۳۸-۳۹

[۳۸] پطرس بدیشان گفت: «توبه کنید و هر یک از شما به نام عیسی مسیح برای آمرزش گناهان خود تعمید گیرید که عطای روح‌القدس را خواهید یافت. [۳۹] زیرا این وعده برای شما و فرزندانتان و همۀ کسانی است که دورند، یعنی هر که خداوندْ خدای ما او را فرا خوانَد.»

مزامير ۱۲۷:۳-۵

[۳] فرزندان، میراثی‌از جانب خداوندند، و ثمرۀ رَحِم، پاداشی‌از سوی او. [۴] بسان تیرها در دست مرد دلاور، همچنانند فرزندان ایام جوانی. [۵] خوشا به حال آن که تَرکِش خویش از آنها پر سازد! چنین کسان هرگز شرمسار نخواهند شد، آنگاه که در دروازه با دشمنان سخن بگویند.

دوم تيموتيوس ۳:۱۴-۱۶

[۱۴] امّا تو در آنچه آموخته و بدان ایمان آورده‌ای پایدار باش، چرا که می‌دانی آنها را از چه کسان فرا گرفته‌ای، [۱۵] و چگونه از کودکی کتب مقدّس را دانسته‌ای که می‌تواند تو را حکمت آموزد برای نجاتی که از راه ایمان به مسیحْ عیسی است. [۱۶] تمامی کتبِ مقدّس الهام خداست و برای تعلیم و تأدیب و اصلاح و تربیت در پارسایی سودمند است،

تثنييه ۶:۶-۹

[۶] و این سخنان که من امروز تو را امر می‌فرمایم، بر دل تو باشد. [۷] آنها را به‌دقّت به فرزندانت بیاموز، و حین نشستن در خانه و رفتن به راه، و هنگام خوابیدن و برخاستن، از آنها گفتگو کن. [۸] آنها را چون نشان بر دست خود ببند و چون علامت بر پیشانیت بگذار. [۹] آنها را بر چارچوب دَرِ خانۀ خود و بر دروازه‌های خویش بنگار.

افسسيان ۶:۱-۴

[۱] ای فرزندان، از والدین خود در خداوند اطاعت کنید، زیرا کار درست این است. [۲] «پدر و مادر خود را گرامی دار»، که این نخستین حکمِ با وعده است: [۳] «تا سعادتمند باشی و بر زمین عمرِ طولانی کنی.» [۴] ای پدران، فرزندان خود را خشمگین مسازید، بلکه آنها را با تعلیم و تربیت خداوند بزرگ کنید.

يشوع ۴:۲۰-۲۴

[۲۰] و یوشَع آن دوازده سنگ را که از اردن برگرفته بودند، در جِلجال بر پا کرد. [۲۱] آنگاه به بنی‌اسرائیل گفت: «در آینده هرگاه فرزندانتان از پدرانشان بپرسند: ”معنی این سنگها چیست؟“ [۲۲] بدیشان تعلیم داده، بگویید: ”اسرائیل بر خشکی از این اردن گذشت.“ [۲۳] زیرا یهوه خدایتان آبهای اردن را پیش روی شما خشکانید تا شما از آن گذشتید، همان‌گونه که دریای سرخ را خشکانید تا ما از آن گذشتیم؛ [۲۴] او چنین کرد تا همۀ قومهای جهان بدانند که دست خداوند نیرومند است، و تا شما همواره از یهوه خدایتان بترسید.»

عبرانيان ۱۲:۷-۱۱

[۷] سختیها را به منزلۀ تأدیب تحمل کنید؛ خدا با شما همچون پسران رفتار می‌کند. زیرا کدام پسر است که پدرش او را تأدیب نکند؟ [۸] اگر شما تأدیب نشده‌اید، در حالی که همه از آن سهمی داشته‌اند، پس حرامزاده‌اید، نه فرزندان حقیقی. [۹] به‌علاوه، همۀ ما پدران زمینی داشته‌ایم که تأدیبمان می‌کردند، و ما به آنها احترام می‌گذاشتیم. حال، چقدر بیشتر باید پدر روحهایمان را اطاعت کنیم تا حیات داشته باشیم. [۱۰] پدران ما کوتاه‌زمانی بنا بر صلاحدید خود، ما را تأدیب کردند. امّا خدا برای خیریت خودمان ما را تأدیب می‌کند تا در قدّوسیت او سهیم شویم. [۱۱] هیچ تأدیبی در حین انجام شدن، خوشایند نیست، بلکه دردناک است. امّا بعد برای کسانی که به وسیلۀ آن تربیت شده‌اند، میوۀ آرامش و پارسایی به بار می‌آورد.

مزامير ۷۸:۱-۷

[۱] قصیدۀ آساف. ای قوم من، به شریعت من گوش بسپارید؛ و به سخنان دهانم گوش فرا دهید! [۲] دهان خود را به مَثَل خواهم گشود و معماهای کهن را بر زبان جاری خواهم کرد؛ [۳] آنچه را که شنیده و دانسته‌ایم، و پدرانمان به ما بازگفته‌اند. [۴] آنها را از فرزندان ایشان پنهان نخواهیم داشت، بلکه کارهای ستودۀ خداوند را، به نسل آینده باز خواهیم گفت؛ همچنین قدرت او را، و شگفتیهایی را که به انجام رسانده است. [۵] او شهادتی در یعقوب بر پا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار داد؛ و پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خویش بیاموزند؛ [۶] تا نسل بعد آن را بدانند، یعنی فرزندانی که زین پس زاده می‌شوند، و ایشان نیز برخیزند، و آنرا به فرزندان خویش بازگویند؛ [۷] تا ایشان نیز بر خدا توکل کنند و کارهای خدا را از یاد نبرند، بلکه فرامین او را نگاه دارند؛

تايتوس ۲:۲-۸

[۲] مردان سالخورده را بگو که معتدل و باوقار و خویشتندار باشند و در ایمان و محبت و پایداری، به شایستگی رفتار کنند. [۳] به همین‌سان، زنان سالخورده باید شیوۀ زندگی محترمانه‌ای داشته باشند. نباید غیبت‌گو یا بندۀ شراب باشند، بلکه باید آنچه را که نیکوست تعلیم دهند، [۴] تا بتوانند زنان جوانتر را خرد بیاموزند که شوهردوست و فرزنددوست باشند [۵] و خویشتندار و عفیف و کدبانو و مهربان و تسلیمِ شوهر، تا کلام خدا بد گفته نشود. [۶] نیز مردان جوان را پند ده تا خویشتندار باشند. [۷] خودْ در همه چیز سرمشقِ اعمال نیکو باش. در تعلیم خود صداقت و جدیّت به خرج ده، [۸] و سلامتِ گفتارت چنان باشد که کسی آن را مذمّت نتواند کرد، تا مخالفان چون فرصت بد گفتن از ما نیابند، شرمسار شوند.

امثال ۳:۱-۱۲

[۱] پسرم، تعلیم مرا از یاد مبر بلکه دل تو فرمانهای مرا نگاه دارد، [۲] زیرا بر روزها و سالهای عمرت خواهد افزود و سعادتمند خواهی شد. [۳] مگذار محبت و وفاداری هرگز ترکت کنند؛ آنها را بر گردن خود بربند و بر لوحِ دلِ خویش بنگار. [۴] آنگاه در نظر خدا و انسان التفات و نیکنامی خواهی یافت. [۵] با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن، و بر عقل خویش تکیه منما؛ [۶] در همۀ راههای خود او را در نظر داشته باش، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید. [۷] خویشتن را حکیم مپندار؛ از خداوند بترس و از شرارت دوری کن. [۸] این برای ناف تو شفا و برای استخوانهایت مغز خواهد بود. [۹] خداوند را با دارایی خود حرمت دار و با نوبرهای همۀ محصول خویش؛ [۱۰] آنگاه انبارهایت به وفور نعمت پر خواهد شد و چَرخُشتهایت از شراب تازه لبریز خواهد گشت. [۱۱] پسرم، تأدیب خداوند را خوار مشمار، و از توبیخ او بیزاری مجو، [۱۲] زیرا خداوند آنان را که دوست می‌دارد، تأدیب می‌کند چنانکه پدری، فرزند خویش را که مایۀ خشنودی اوست.

Persian (NMV) 2014