آیات کتاب مقدس در موضوع: زندگی: [آیاتی برای زنان]

مباحث

زندگی: [آیاتی برای زنان]

مزامير ۴۶:۵

خدا در میان آن است، پس جنبش نخواهد خورد؛ در سپیده‌دم، خدا یاری‌اش خواهد کرد.

مزامير ۱۳۹:۱۴

تو را سپاس می‌گویم، زیرا عجیب و مَهیب ساخته شده‌ام؛ اعمال تو شگفت‌انگیزند، جان من این را نیک می‌داند.

اول تيموتيوس ۳:۱۱

به همین‌سان، همسرانشان نیز باید باوقار باشند، و نه غیبت‌گو، بلکه معتدل و درخور اعتماد در همه چیز.

اول قرنتيان ۱۱:۱۲

همان‌گونه که زن از مرد پدید آمد، مرد نیز به واسطۀ زن پدید می‌آید، امّا پدیدآورندۀ همه چیز خداست.

اول قرنتيان ۱۵:۱۰

امّا به فیض خدا آنچه هستم، هستم و فیض او نسبت به من بی‌ثمر نبوده است. برعکس، من از همۀ آنها سخت‌تر کار کردم، امّا نه خودم، بلکه آن فیض خدا که با من است.

لوقا ۱:۴۵

خوشا به حال آن که ایمان آورْد، زیرا آنچه از جانب خداوند به او گفته شده است، به انجام خواهد رسید.»

امثال ۱۱:۱۶

زنِ خوش‌رفتار عزّت می‌اندوزد، مردان بی‌رحم، تنها دولت.

امثال ۱۴:۱

زن حکیم خانۀ خویش را بنا می‌کند، اما زن نادان به دست خود آن را ویران می‌سازد.

امثال ۱۹:۱۳

فرزند نادان، مایۀ تباهی پدر خویش است، و نزاعهای زن همچون چکّۀ دائمی آب.

امثال ۲۱:۹

سکونت در کُنج بام، بِه از زندگی زیر یک سقف با زن ستیزه‌جو.

امثال ۲۱:۱۹

سکونت در بیابانِ بی‌آب و علف، بِه از زندگی با زن ستیزه‌جو و بدخُلق.

اول پترس ۳:۱-۲

[۱] به همین‌سان، شما ای زنان، تسلیم شوهران خود باشید تا چنانچه برخی کلام را اطاعت نکنند، بی‌آنکه سخنی بر زبان آرید، در اثر رفتار همسرانشان جذب شوند، [۲] زیرا زندگی پاک و خداترسانۀ شما را مشاهده خواهند کرد.

افسسيان ۵:۲۲-۲۳

[۲۲] ای زنان، تسلیم شوهران خود باشید، همان‌گونه که تسلیم خداوند هستید. [۲۳] زیرا شوهرْ سَرِ زن است، چنانکه مسیح نیز سَرِ کلیسا، بدن خویش، و نجات‌دهندۀ آن است.

امثال ۳۱:۱۶-۱۷

[۱۶] مزرعه‌ای در نظر می‌گیرد و آن را می‌خرد؛ از دسترنج خویش تاکستانی غرس می‌کند. [۱۷] با عزم راسخ به کار مشغول می‌گردد و نیروی بازوان خویش را به کار می‌گیرد.

تايتوس ۲:۳-۵

[۳] به همین‌سان، زنان سالخورده باید شیوۀ زندگی محترمانه‌ای داشته باشند. نباید غیبت‌گو یا بندۀ شراب باشند، بلکه باید آنچه را که نیکوست تعلیم دهند، [۴] تا بتوانند زنان جوانتر را خرد بیاموزند که شوهردوست و فرزنددوست باشند [۵] و خویشتندار و عفیف و کدبانو و مهربان و تسلیمِ شوهر، تا کلام خدا بد گفته نشود.

پيدايش ۲:۱۸-۲۴

[۱۸] یهوه خدا فرمود: «نیکو نیست آدم تنها باشد، پس یاوری مناسب برای او می‌سازم.» [۱۹] و یهوه خدا همۀ جانداران صحرا و پرندگان آسمان را که از خاک سرشته بود نزد آدم آورد تا ببیند آدم چه نامی بر آنها خواهد نهاد، و هرآنچه آدم هر جاندار را خواند، همان نامش شد. [۲۰] پس آدم همۀ چارپایان و پرندگان آسمان و همۀ وحوش صحرا را نام نهاد؛ ولی یاوری مناسب برای آدم یافت نشد. [۲۱] پس یهوه خدا خوابی گران بر آدم مستولی کرد و در همان حال که آدم خفته بود یکی از دنده‌هایش را گرفت و جای آن را با گوشت پر کرد. [۲۲] آنگاه یهوه خدا از همان دنده‌که از آدم گرفته بود زنی ساخت و او را نزد آدم آورد. [۲۳] آدم گفت: «این است اکنون استخوانی از استخوانهایم، و گوشتی از گوشتم؛ او زن نامیده شود، زیرا که از مرد گرفته شد.» [۲۴] از همین رو، مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، به زن خویش خواهد پیوست و یک تن خواهند شد.

اول تيموتيوس ۲:۹-۱۵

[۹] نیز خواهانم که زنان پوششی شایسته بر تن کنند و خویشتن را به نجابت و متانت بیارایند، نه به گیسوانِ بافته، یا طلا و مروارید، یا جامه‌های فاخر، [۱۰] بلکه به زیورِ اعمال نیکو آراسته باشند، چنانکه شایستۀ زنانی است که مدّعی خداپرستی‌اند. [۱۱] زن باید در آرامی و تسلیم کامل، تعلیم گیرد. [۱۲] زن را اجازه نمی‌دهم که تعلیم دهد یا بر مرد مسلّط شود؛ بلکه باید آرام باشد. [۱۳] زیرا نخست آدم سرشته شد و بعد حوا. [۱۴] و آدم فریب نخورد، بلکه زن بود که فریب خورد و نافرمان شد. [۱۵] امّا زنان با زادنِ فرزندان، رستگار خواهند شد، اگر در ایمان و محبت و تقدّس، نجیبانه ثابت بمانند.

امثال ۳۱:۱-۳۱

[۱] سخنان لِموئیل شاه، وحی‌ای که مادرش به او تعلیم داد: [۲] «چه گویم ای پسرم، چه گویم ای پسر رحِمِ من، چه گویم ای پسر نذرهای من؟ [۳] نیروی خویش را صرف زنان مکن، و نه قوّت خویش را صرف آنان که شاهان را به نابودی می‌کشند. [۴] «ای لِموئیل، شاهان را نمی‌شاید، شاهان را نمی‌شاید که شراب نوشند، و نه حاکمان را که مشتاق مُسکِرات باشند. [۵] مبادا بنوشند و قوانین را از یاد ببرند، و حق را از مظلومان سلب کنند. [۶] مُسکِرات را به آنان ده که هلاک می‌شوند، و شراب را به تلخکامان؛ [۷] تا بنوشند و فقر خویش فراموش کنند و تیره‌روزی خویش دیگر به یاد نیاورند. [۸] «دهان خود را برای بی‌زبانان بگشا، به‌خاطر دادرسی همۀ بیچارگان. [۹] دهان بگشا و عادلانه داوری کن؛ فقیران و نیازمندان را دادرسی نما.» [۱۰] کیست که همسری شایسته تواند یافت؟ ارج او از یاقوت بس فزونتر است. [۱۱] دل شوهرش بر وی اعتماد دارد و از هیچ سودی کم نخواهد داشت. [۱۲] در همۀ روزهای زندگی خویش به شوهرش نیکی خواهد کرد، نه بدی. [۱۳] پشم و کتان را می‌جوید و با دستان خویش به رغبت کار می‌کند. [۱۴] همچون کشتیهای بازرگانان است که خوراک خویش از دوردستها می‌آورد. [۱۵] آنگاه که هنوز شب است، برمی‌خیزد؛ طعام برای اهل خانۀ خود فراهم می‌کند و کنیزان خویش را نصیبها می‌دهد. [۱۶] مزرعه‌ای در نظر می‌گیرد و آن را می‌خرد؛ از دسترنج خویش تاکستانی غرس می‌کند. [۱۷] با عزم راسخ به کار مشغول می‌گردد و نیروی بازوان خویش را به کار می‌گیرد. [۱۸] منفعت تجارت خود را می‌بیند، و چراغش در شب خاموش نمی‌گردد. [۱۹] دستان خویش به دوک دراز می‌کند و انگشتانش چرخ را می‌گیرد. [۲۰] فقیران را با روی گشاده می‌پذیرد و دستانش را به روی نیازمندان می‌گشاید. [۲۱] چون برف ببارد، دغدغۀ اهل خانۀ خویش ندارد، چه همۀ اهل خانۀ او جامۀ گرم به تن دارند. [۲۲] برای بستر خود ملحفه می‌دوزد؛ کتان لطیف و ارغوان می‌پوشد. [۲۳] شوهرش را در دروازه‌های شهر می‌شناسند، و با مشایخ ولایت می‌نشیند. [۲۴] جامه‌های کتانْ دوخته، می‌فروشد، برای بازرگانان شالها تهیه می‌کند. [۲۵] قوّت و عزّت، جامۀ اوست؛ و بر روزهای آینده لبخند می‌زند. [۲۶] دهان خود را حکیمانه می‌گشاید، و تعلیم محبت‌آمیز بر زبان اوست. [۲۷] بر امور اهل خانۀ خویش نظارت می‌کند، و نان بیکارگی نمی‌خورد. [۲۸] فرزندانش برخاسته، او را مبارک می‌خوانند؛ شوهرش نیز او را می‌ستاید: [۲۹] «زنان بسیار کارهای شایسته کرده‌اند، اما تو بر آنها همه پیشی گرفته‌ای.» [۳۰] جذابیت فریبنده است و زیبایی زودگذر؛ اما زنی را که از خداوند می‌ترسد، باید ستود. [۳۱] او را از ثمرۀ دستانش بدهید، باشد که کَرده‌هایش وی را در دروازه‌های شهر بستایند.

Persian (NMV) 2014