آیات کتاب مقدس در موضوع: گناهان: [نفرت]

مباحث

گناهان: [نفرت]

اگر بگوییم با او رفاقت داریم، حال آنکه در تاریکی گام می‌زنیم، دروغ می‌گوییم و به راستی عمل نمی‌کنیم.

[۹] آن که می‌گوید در نور است امّا از برادر خود نفرت دارد، هنوز در تاریکی به سر می‌برد. [۱۰] امّا آن که برادر خود را محبت می‌کند، در نور ساکن است و در او هیچ سبب لغزش نیست. [۱۱] امّا آن که از برادر خود نفرت دارد، در تاریکی است و در تاریکی گام برمی‌دارد. او نمی‌داند کجا می‌رود، زیرا تاریکی چشمانش را کور کرده است. [۱۲] ای فرزندان، به شما می‌نویسم، زیرا گناهانتان به‌خاطر نام او آمرزیده شده است. [۱۳] ای پدران، به شما می‌نویسم، زیرا او را که از آغاز است، شناخته‌اید. ای جوانان، به شما می‌نویسم، زیرا بر آن شریر غلبه یافته‌اید. ای بچه‌ها، به شما می‌نویسم، زیرا پدر را شناخته‌اید. [۱۴] ای پدران، به شما می‌نویسم، زیرا او را که از آغاز است، شناخته‌اید. ای جوانان، به شما می‌نویسم، زیرا توانایید و کلام خدا در شما ساکن است، و بر آن شریر غلبه یافته‌اید. [۱۵] دنیا و آنچه را در آن است، دوست مدارید. اگر کسی دنیا را دوست بدارد، محبتِ پدر در او نیست. [۱۶] زیرا هر چه در دنیاست، یعنی هوای نَفْس، هوسهای چشم و غرورِ مال و مقام، نه از پدر بلکه از دنیاست. [۱۷] دنیا و هوسهای آن گذراست، امّا آن که ارادۀ خدا را به جا می‌آورد، تا ابد باقی می‌ماند.

افسسيان ۴:۳۱

هر گونه تلخی، خشم، عصبانیت، فریاد، ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید.

امثال ۸:۱۳-۲۵

[۱۳] ترس خداوند، نفرت از بدی است؛ من از کبر و غرور، راه بد و زبان منحرف نفرت دارم. [۱۴] مشورت و خردمندی از آنِ من است، من فهم و قوّت را در اختیار دارم. [۱۵] به مدد من پادشاهان پادشاهی می‌کنند و حاکمان به عدالت حکم می‌نمایند. [۱۶] به واسطۀ من، فرمانروایان حکم می‌رانند، و نیز شریفان و جملۀ داورانِ عادل. [۱۷] آنان را که دوستم دارند، دوست می‌دارم، و آنان که مرا به جِدّ بجویند، می‌یابند. [۱۸] دولت و جلال با من است، توانگریِ پایدار و عدالت. [۱۹] میوۀ من از طلا نیکوتر است، از طلای ناب، و محصول من بِه از نقرۀ اعلاست. [۲۰] در طریق پارسایی می‌خرامم، و در راههای عدالت گام می‌زنم. [۲۱] به دوستدارانم، توانگری به میراث می‌بخشم و خزاینشان را مملو می‌سازم. [۲۲] «خداوند مرا در آغازِ راه خویش تولد بخشید، پیش از کارهای خود در زمانهای قدیم. [۲۳] من از ازل شکل گرفتم، در ابتدا، پیش از آغاز جهان. [۲۴] آنگاه که هنوز ژرفاها نبود، من زاده شدم، زمانی که هیچ چشمۀ پرآبی وجود نداشت؛ [۲۵] پیش از آنکه کوهها بر پا شوند، پیش از تپه‌ها، من زاده شدم؛

امثال ۱۰:۱۲-۱۸

[۱۲] نفرت، نزاعها برمی‌انگیزد، اما محبت، خطاپوش است. [۱۳] حکمت، بر لبهای فهیمان یافت می‌شود، اما چوب برای پشت کم‌عقلان است. [۱۴] حکیمان، دانش‌را می‌اندوزند، اما زبانِ جاهل سر او را بر باد می‌دهد. [۱۵] توانگریِ دولتمند، شهرِ مستحکم اوست، اما فقرِ بینوایان به نابودی آنها می‌انجامد. [۱۶] مزد پارسایان، به حیات رهنمون می‌شود، عایدی شریران، به گناه. [۱۷] آن که به تأدیب گوش می‌سپارد، در راهِ حیات است، اما آن که توبیخ را ترک می‌گوید، گمراهی به بار می‌آورد. [۱۸] آن که نفرت را پنهان سازد، لبهای دروغگو دارد، آن که شایعه‌پراکنی کند، نادان است.

مزامير ۵:۵

خودستایان در برابر دیدگانت نتوانند ایستاد؛ تو از همۀ بدکاران نفرت می‌کنی.

مزامير ۳۱:۶

مرا با پیروان بتهای بی‌ارزش کاری نیست؛ من بر خداوند توکل دارم.

مزامير ۳۶:۲

زیرا خویشتن را در نظر خود چندان تملق می‌گوید که از پی بردن به گناه خویش و بیزاری از آن ناتوان است!

مزامير ۴۵:۷

تو پارسایی را دوست می‌داری و شرارت را دشمن؛ از این رو خدا، خدای تو، تو را بیش از همقطارانت به روغن شادمانی مسح کرده است.

مزامير ۹۷:۱۰

ای دوستدارانِ خداوند، از بدی نفرت کنید! زیرا او حافظ جان سرسپردگان خویش است، و ایشان را از چنگ شریران می‌رهاند.

مزامير ۱۱۹:۱۶۳

از دروغ نفرت و کراهت دارم، اما شریعت تو را دوست می‌دارم.

روميان ۱۲:۹

محبت باید بی‌ریا باشد. از بدی بیزار باشید و به آنچه نیکوست، سخت بچسبید.

لاويان ۱۹:۱۷-۱۸

[۱۷] «در دل خویش از برادر خود نفرت مدار. همسایه‌ات را به‌یقین توبیخ کن، مبادا به سبب او متحمل گناه شوی. [۱۸] از فرزندان قوم خویش انتقام مَکِش و از آنان کینه به دل مگیر، بلکه همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت کن: من یهوه هستم.

لوقا ۶:۲۷-۲۸

[۲۷] «امّا ای شما که گوش فرا می‌دهید، به شما می‌گویم که دشمنان خود را محبت نمایید و به آنان که از شما نفرت دارند، نیکی کنید. [۲۸] برای هر که نفرینتان کند برکت بطلبید، و هر کس را که آزارتان دهد دعای خیر کنید.

متی ۵:۲۳-۲۴

[۲۳] پس اگر هنگام تقدیم هدیه‌ات بر مذبح، به یاد آوردی که برادرت از تو چیزی به دل دارد، [۲۴] هدیه‌ات را بر مذبح واگذار و نخست برو و با برادر خود آشتی کن و سپس بیا و هدیه‌ات را تقدیم نما.

اول يوحنا ۳:۱۴-۱۵

[۱۴] ما می‌دانیم که از مرگ به زندگی منتقل شده‌ایم، زیرا برادران را محبت می‌کنیم. هر که محبت نمی‌کند، در قلمرو مرگ باقی می‌ماند. [۱۵] کسی که از برادر خود نفرت دارد، قاتل است و شما می‌دانید که در هیچ قاتلی حیات جاویدان سکونت ندارد.

اول يوحنا ۴:۱۹-۲۰

[۱۹] ما محبت می‌کنیم زیرا او نخست ما را محبت کرد. [۲۰] اگر کسی ادعا کند که خدا را محبت می‌نماید امّا از برادر خود نفرت داشته باشد، دروغگوست. زیرا کسی که برادر خود را، که می‌بیند، محبت نکند، نمی‌تواند خدایی را که ندیده است، محبت نماید.

جامعه ۳:۱-۸

[۱] برای هر چیز زمانی است و هر امری را زیر آسمان، وقتی: [۲] وقتی است برای زاده شدن و وقتی برای مردن؛ وقتی برای کاشتن و وقتی برای برکندنِ آنچه کاشته شده؛ [۳] وقتی برای کُشتن و وقتی برای شفا دادن؛ وقتی برای ویران کردن و وقتی برای بنا نمودن؛ [۴] وقتی برای گریه و وقتی برای خنده؛ وقتی برای ماتم و وقتی برای رقص؛ [۵] وقتی برای دور افکندن سنگها و وقتی برای گِرد آوردن آنها؛ وقتی برای در آغوش کشیدن و وقتی برای خود‌داری از آن. [۶] وقتی برای جُستن و وقتی برای از دست دادن؛ وقتی برای نگاه داشتن و وقتی برای دور افکندن؛ [۷] وقتی برای دریدن و وقتی برای دوختن؛ وقتی برای سکوت و وقتی برای سخن گفتن؛ [۸] وقتی برای محبت و وقتی برای نفرت؛ وقتی برای جنگ و وقتی برای صلح.

Persian (NMV) 2014