Ayat-ayat Alkitab tentang Topik: Kehidupan: [Kehilangan Pekerjaan]

Topik

Kehidupan: [Kehilangan Pekerjaan]

Sagala kasusah unjukkeun ka Mantenna, sabab Mantenna anu ngurus aranjeun.

Aranjeun geus terang kumaha murah asihna Gusti urang Yesus Kristus. Anjeunna teh sugih, tapi iklas hirup miskin, supaya kasugihan Anjeunna ngabeungharkeun aranjeun.

2 Timotius 2:15

Hidep sing sakedah polah sangkan kaanggo ku Allah, jadi pagawe anu teu era ngemban parentah Mantenna, jeung bener ngajarkeunana amanat kayaktian Allah.

Yesaya 41:10

Ulah sieun, aya Kami! Kami teh Allah maneh, maneh tong sieun ku naon-naon! Maneh ku Kami rek dijieun jadi bedas. Maneh ku Kami bakal diraksa jeung dirahayukeun.

Yeremia 29:11

Kami henteu samar kana sagala pikersaeun ka maraneh. Nya eta seja nyenangkeun, lain rek nyilakakeun. Seja mere pijamugaeun ka hareup.

Yohanes 16:33

Ieu kabeh ku Kami dibejakeun, supaya maraneh sarenang hate ngahiji ka Kami. Maraneh ku dunya bakal dikaniaya, tapi sing taleger, sabab dunya geus eleh ku Kami.”

Yosua 1:9

Sing inget timbalan Kami ka maneh, masing teteg sarta yakin! Ulah sieun atawa leutik hate, sabab Kami, PANGERAN Allah maneh ka mana-mana oge tan wande nyarengan.”

Filipi 4:19

Sabalikna sagala pangabutuh aranjeun tangtu bakal dicukupan ku Allah sim kuring nu langkung sugih, ku karana Kristus Yesus.

Amsal 30:8

Saperkawis tebihkeun abdi tina ngabohong. Kalih perkawis ulah dikersakeun miskin, ulah dikersakeun beunghar. Paparin sacekapna bae.

Mazmur 27:14

Sing percaya ka PANGERAN, masing teger, masing pangger, sing percaya ka PANGERAN!

Mazmur 37:25

Ti ngongora tepi ka kolot kieu, acan kungsi kaula nenjo jalma bener diantep ku PANGERAN, nepi ka anak incuna kapaksa jajaluk menta dahareun.

Mazmur 50:15

Upama meunang rerepit, sambat Kami, tan wande dijait sangkan maneh muji sukur ka Kami.”

Mazmur 55:22

Ucap-ucapanana memang sareh, tapi hatena pinuh ku kangewa; omonganana laleucir ibarat minyak, tapi seukeut matak raheut kawas pedang.

Roma 8:28

Urang terang, sagala perkara ku Allah diatur sina alus pijadieunana pikeun sakur anu cumantel ka Mantenna, anu ku Mantenna geus disalaur sakumaha tujuan Mantenna.

Filipi 4:6-7

[6] Tong salempang naon-naon. Naon bae pangabutuh, unjukkeun ka Allah saban neneda, suhunkeun bari hate tumarima. [7] Katengtreman jeung karahayuan ti Allah, nu moal kahontal ku akal baris nengtremkeun hate jeung pikiran aranjeun nu geus ngahiji jeung Kristus Yesus.

Yesaya 43:18-19

[18] Tapi dawuhan PANGERAN, ”Ulah lengket kana kajadian nu baheula, ulah napel kana kajadian nu geus kaliwat. [19] Mending awaskeun nu anyar, anu rek dipidamel ku Kami, tereh bukti, bisa katenjo ayeuna keneh! Kami rek nyieun jalan di tanah gurun, jeung ngadamel susukan-susukan pikeun maraneh.

Yakobus 1:2-4

[2] Dulur-dulur, upama aranjeun meunang rupa-rupa gogoda, anggap eta saperti meunang rahmat bae, [3] sabab aranjeun tarerang, yen lamun aranjeun tetep palercaya ka Gusti dina sajeroning nandangan cocoba, aranjeun bakal leuwih tabah sarta mantep dina iman. [4] Sing tetep mantepna, ulah boboleh teu payaan, supaya jadi jelema pasagi dina sagala hal taya kakuranganana.

Matius 6:28-33

[28] Jeung naha kudu salempang sieun teu make? Tenjo tuh! Kembang bakung anu jaradi sorangan di tegal: teu digarawe, teu nyarieun pakean. [29] Tapi sanajan kitu, Raja Suleman anu sakitu beungharna ge panganggona henteu sakitu alusna kawas eta kekembangan. [30] Jukut di tegal, anu poe ieu jadi poe isukna geus diduruk, ku Allah didangdanan mani alus. Atuh komo deui maraneh, moal teu dipaparin pakean! Ulah sok kurang percaya! [31] Ulah salempang, jeung ulah humandeuar, ʼKumaha lamun teu manggih dahareun atawa inumeun!ʼ Atawa, ʼKumaha lamun nepi ka teu boga baju-baju acan!ʼ ( [32] Humandeuar teh kabiasaan jelema-jelema anu teu percaya ka Allah.) Rama maraneh nu di sawarga uningaeun yen maraneh perlu dahar, perlu nginum, perlu make. [33] Upayakeun heula diri tunduk kana parentah jeung pangersa Allah. Sagala kaperluan maraneh mah tangtu ku Mantenna dipaparin.

Roma 5:1-8

[1] Sanggeus urang diangken bener deui ku Allah ku jalan percaya, urang teh ku Allah dirapihan deui ku jalan Yesus Gusti urang. [2] Ku jalan Anjeunna, hirup urang anu percaya dibawa ka jero sih kurnia Allah, senang hate lantaran boga pangharepan bakal dipaparin kabagjaan ku Allah. [3] Hirup sangsara oge hate tetep senang, dumeh terang yen eta kasangsaraan teh bisa ngalantarankeun urang jadi sabar, [4] sarta eta kasabaran ngajadikeun urang tahan uji, ari anu tahan uji boga pangharepan. [5] Eta pangharepan moal matak kaduhung, sabab hate urang geus dieusian ku rasa asih Allah, nya eta Roh Suci, kurnia Allah ka urang. [6] Sajeroning urang keur teu bisa walakaya keneh, dina waktu anu geus ditangtukeun ku Allah, Yesus pupus jadi gaganti urang, jelema anu doraka. [7] Jelema mah beurat kudu maot pikeun nu adil oge, kajaba sugan pikeun jelema anu kacida hadena. [8] Tapi Allah mah geus nembongkeun asih-Na ka urang. Kristus pupus ngaganti urang sajeroning urang keur hirup keneh dina dosa.

Ayub 1:1-22

[1] Di tanah Us aya hiji jelema, Ayub jenenganana. Jelema ibadah tuhu ka Allah, temen lempeng hade manah, tata-titi ati-ati, nyingkah tina lampah salah. [2] Kagungan putra tujuh pameget, tilu istri. [3] Kagungan ingon-ingon domba 7.000, onta 3.000, sapi 1.000, kalde 500. Bujangna mangpirang-pirang. Pangbeungharna di tatar Wetan mah. [4] Ari putra-putrana nu pameget damelna curak-curak pepestaan, bagilir di bumina masing-masing silih ondang, tara lali ngajak saderek-saderek nu istri. [5] Ari Ayub saban-saban putrana entas pesta, poe isukna pasti gugah subuh-subuh, nyanggakeun kurban, mundut ampun keur putra-putrana. Saban-saban kitu bae, sabab ceuk emutanana bisi aya talajak anak anu nincak dosa, teu kahaja, ngahina ka Allah. [6] Hiji mangsa, waktu mahluk-mahluk surga ngadeuheus ka payuneun PANGERAN, di antarana Si Panggoda oge aya. [7] Ku PANGERAN dipariksa, ”Ari maneh tas naon bae?” Jawab Si Panggoda, ”Tas luntang-lantung ngajajah jagat.” [8] Timbalan PANGERAN, ”Nyaho maneh ka abdi Kami nu ngaran Ayub? Di sajagat taya deui nu satia jeung ibadahna cara manehna. Ka Kami estu gumusti, tata titi ati-ati, nyingkah tina lampah salah.” [9] Si Panggoda ngajawab, ”Kumaha lamun teu dibere naon-naon, daekeun gumusti? [10] Pan ku Anjeun sakitu dipukpruk-pukprukna sakulawarga, sagala pangabogana dijaga-jaga. Sagala pagaweanana diberkahan, tur dibere ingon-ingon sakitu reana, mani matak heurin sanagara. [11] Coba cabut sagala pangabogana, harita keneh ge pasti nyumpahan ka Anjeun.” [12] Timbalan Allah ka Si Panggoda, ”Heug, sagala pangabogana kawasaan ku maneh, asal ulah ganggu ka dirina.” Leos Si Panggoda undur ti payuneun Allah. [13] Dina hiji poe, waktu putra-putra Ayub keur pesta di nu cikal, [14] torojol bujangna mawa beja ka Ayub, ”Cilaka Juragan! Waktos bujang-bujang nuju ngawaruluku ku sapi, sareng kalde sadayana nuju nyaratuan di sampalan, [15] ujug-ujug diambreg ku urang Syeba. Ingon-ingon diranjah, bujang-bujang tiwas sadayana. Mung abdi anu salamet, ngawartosan ka Juragan.” [16] Can anggeus ngomongna, torojol deui bujang mawa beja, ”Tiwas Juragan! Domba seep, nu ngangonna sadayana tiwas, dibentar gelap. Mung abdi nu salamet, ngawartosan ka Juragan.” [17] Ieu can anggeus nyarita, datang deui bujang mawa beja, ”Aduh Juragan! Onta seep diranjah ku rampog-rampog ti Kasdim dugi ka tilu bubuhan. Bujang-bujang tiwas sadaya. Mung abdi anu salamet, ngawartosan ka Juragan.” [18] Ieu can anggeus nyarita, geus torojol deui bae bujang mawa beja, ”Tobat Juragan! Putra-putra nuju pesta di nu cikal, [19] ana gelebug aya topan nebak ti leresan gurun keusik. Gedong ambrug burak-barik, nu di lalebet kitu deui putra-putra sadayana tiwas. Mung abdi anu salamet, ngawartosan ka Juragan.” [20] Neut Ayub cengkat, seug nyosoeh anggoanana awahing ku remuk nya manah. Rambutna digundulan, bruk meubeutkeun anjeun nyium taneuh. [21] Pok ngalahir, ”Kami datang ka dunya teu babawaan, mulang ge mo babawaan. PANGERAN anu maparin, ku PANGERAN deui dicandak. Mugi Pajenengana-Na tetep dijungjung.” [22] Katarajang cilaka sakitu parnana oge imanna mah berekah, henteu nempuhkeun ka Gusti Allah.

Sundanese Bible 1991

Indonesian Bible Society